მე და ჩემი მეგობარი ბიჭი ვსხედვართ და ვსაუბრობთ ურთიერთობებზე.
_ ძალიან ცუდი სიტყვაა პაემანი_ ამბობს ის.
_ აბა იმას რა უნდა ერქვას, საღამოს გოგოს რომ კაფეში ეპატიჟები და საუბრობთ და იცინით და ყავას სვამთ?_ ვეკითხები მე.
_ სექსის წინა საღამო.
_ და თუ იმ საღამოს სექსი არ გექნებათ?
_ მაშინ სექსის წინა დღის საღამო.
_ და თუ არც შემდეგ დღეს არ გექნებათ სექსი?
_მაშინ მაგას ჰქვია კაფეში ჯდომა დასთან ერთად :დ _ მეუბნება და იცინის.
სამსახურიდან ძლივს გამოვედი. ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ როგორც კი ავდექი, ჩემს მაგიდაზე დაწყობილი დასამთავრებელი პროექტები აყვირდნენ. უფროსმა კი გასვლისას ცუდად გამომაყოლა თვალი. კარგად ვიცი ეს მზერა, რადგან დაახლოებით ორი წელია ასე მიყურებს. ეს არაა ფლირტი ერთმანეთისადმი კეთილგანწყობილ ადამიანებს შორის. არა, ფლირტი სხვა რამეა. ეს არის დეკლარირებული სურვილი, რომ ჩვენ სექსი გვქონდეს, უფრო სწორად კი_ მას ჰქონდეს სექსი ჩემთან. არანაირი ტაქტიკა ჩემს უფროსს არ გააჩნია, გარდა იმისა, რომ მუდმივად მაგრძნობინებს თავს ქვეშევდრომად. იმასაც არ თვლის აუცილებლად, რომ თავი მომაწონოს. მან, ისევე როგორც მე, კარგად იცის, რომ სექსისთვის სულაც არაა აუცილებელი, ადამიანი მოგწონდეს. სხვა უამრავი მიზეზი არსებობს.
უფროსი სენდვიჩს ჭამს და ნამცეცები კლავიატურაზე ეყრება. მისი აზრით, ლანჩისთვის გამოყოფილი ერთი საათი ძალიან ბევრია. ამ თეორიის თანახმად, ყველა, ვისაც ნორმალურად ჭამა უნდა, უბრალოდ უსაქმურია და მიზეზს ეძებს, რომ სამუშაოს თავი დააღწიოს. მე ამ ყველაში შევდივარ. ჩემი უფროსი კი ადამიანებში შედის, რომლებიც თხუთმეტი წლის შემდეგ მაღალი ქოლესტერინის გამო დაიხოცებიან.
ჩემი კაცი გარეთაა და ჰარი პოტერს კითხულობს. მეორე ტომს. აი, ჰარი პოტერი საიდუმლო ოთახს რომ ხსნის და იქ უზარმაზარი ბასილისკო ხვდება. ოღონდ მან ეს ამბავი ჯერ არ იცის. სულ ახლახან გადავიდა მეორე წიგნზე, ისიც ჩემი დაჟინებული მოთხოვნით.
ეს პოსტი წარმოადგენს საკონკურსო ნამუშევარს საუკეთესო ისტორიის კონკურსისთვის “პეპელა სახელად – კამპა“
***
ტრაკზე პეპელა მისი სურვილით დავიხატე. მისი ფულითაც. მის გამოც. ყველაფერი ერთად. მითხრა, რომ ძალიან მომიხდებოდა ტატუ, მითხრა, რომ სიახლეები მხოლოდ კარგია და დამარწმუნა, რომ ეს უბრალოდ საჭირო იყო ჩვენი ტრაკში წასული (რა სიმბოლურია) სექსუალური ურთიერთობის გადასარჩენად. მერე ფიგურა ერთად ავარჩიეთ შავყდიან კატალოგში.
ჯერ მე დავათვალიერე ყველაფერი, ბოლოს კი ჩემ მიერ შერჩეული ვარიანტები მასთან შევათანხმე. ზოგი ეგრევე დაიწუნა, ზოგიც _ განსჯის მერე. ბოლოს რაღაც უცნაური ბორჯღალი და პეპელაღა შემოგვრჩა. პრინციპში, საყოყმანო ბევრი არაფერი იყო (საყოყმანო _რა საშინელი სიტყვაა, არა? ). პეპელა ცალსახად სჯობდა, მაგრამ იმ იდეამ, რომ მეც მორიგი პეპელადახატული გოგო უნდა გავმხდარიყავი, ძალიან დამწყვიტა გული.
_ პეპელა ძალიან ბევრ გოგოს ახატია. უზომოდ ბევრს_ ვცდილობდი, დამაჯერებელი ვყოფილიყავი.
_ ბორჯღალს კი ალბათ მხოლოდ რაგბისტი გოგონები იხატავენ_ ამბობდა ის და იღიმოდა.
_ ხომ გესმის, რომ ამ კონკრეტულ პეპელას არაფერს ვერჩი, ლამაზია. უბრალოდ ვცდილობ, რომ კარგად ავწონ–დავწონო ყველაფერი
_ დამიჯერე, შენს სხეულზე ვინც ამ პეპელას ნახავს, ხმასაც ვერ ამოიღებს ბანალურობაზე. მეტსაც გეტყვი, უბრალოდ, ხმას ვერ ამოიღებს _ მომეფერა და შეკამათება შეუძლებელი გახდა.
გადაწყდა. დავიხატე. ტატუირების პროცესი ძალიან მტკივნეული არ ყოფილა, მაგრამ გარკვეული დისკომფორტი მაინც შემექმნა. ჩხვლეტები, წვა, დიდხანს წოლა, უხერხულობა. ის იქვე იჯდა და უყურებდა, როგორ ჩნდებოდა ჩემს სხეულზე ის, რისი დანახვაც ასე უნდოდა. სახეზე ეწერა, რომ ძალიან ბედნიერი იყო. მე კი საშუალოდ ბედნიერი ვიყავი, თუ ასეთი რამე საერთოდ არსებობს.
მერე მე ჩვენს სახლში წავედი. ის_ საქმეებზე.
Sooo true
_ გავიდეთ და კინოში ვუყუროთ მელოდრამას თუ სახლში დავრჩეთ და კომპში ვუყუროთ პორნოს?_ მეკითხება ჩემი მმმ.. ჩემი კაცი.
_ წავიდეთ და კინოში ვუყუროთ პორნოს _ ვეუბნები და მეცინება.
ამერიკულ ფილმებში მინახავს ეგეთი კინოთეატრები, ღამე რომ ჩართულია მაიმუნობები და დარბაზში ასე 5 კაცი ზის მოწყენილი. რაკი საქართველოში ეგეთი არაფერი არსებობს, ვიბრალებ, რომ სიამოვნებით წავიდოდი. სინამდვილეში, არ წავიდოდი. მოვკვდებოდი იქ, ვერც ვისიამოვნებდი, ვერც გავერთობოდი და სადღაც აღგზნებასა და უხერხულობას შორის გაჭედილი ჩავიკუჭებოდი სკამში. მაგრამ მან ხომ ეს არ იცის. მას, ისევე, როგორც თქვენ, ჰგონია, რომ ყველაფერი იდეალურადაა, რაკი ჩემს ბლოგზე თეგებში პორნო მოზრდილად წერია..
_მთავარი ამბებია. ცხოვრებაშიც, მუსიკაშიც და ლიტერატურაშიც. გიფიქრია, რატომ არის ხოლმე რთული ასაკობრივი სხვაობის მქონე ადამიანების ურთიერთობა? იმიტომ, რომ ერთ-ერთს გაცილებით მეტი აქვს მოსაყოლი, ვიდრე მეორეს. ერთი ყვება, მეორე უსმენს და ასე გრძელდება, სანამ არ მობეზრდებათ. ხანდახან ყველაფერი კარგად მიდის, მაგრამ ეს მხოლოდ იმას ნიშნავს, რომ რომელიმე მათგანს ასაკისთვის შეუფერებელი რაოდენობის ამბავი აქვს დაგროვებული: ან ჩვეულებრივზე მეტი, ან ჩვეულებრივზე ნაკლები. ამიტომ, ჩემო კარგო, თუ გინდა, რომ დიდ ბიჭებს მოეწონო, დროსთან შედარებით სწრაფად და ბევრი უნდა იცხოვრო, _ამბობს ლანა და სულ ოდნავ მიღიმის.
როიალიდან რამდენიმე წუთის ამდგარი ვარ, მაჯა უსიამოვნოდ მიხურს და ერთი სული მაქვს, როდის ჩავიყვან ბოლომდე ლანას უგემურ ყავას. მაინც რა ყავაა, ,,პელე“? ასე მგონია, რომ თითოეული წვეთი მკლავს. ალბათ, იმავეს გრძნობს ცხენი სიგარეტის მოწევისას. აღარ მინდა ლანას მოსმენა. სიამოვნებით ვეტყოდი, რასაც ვფიქრობ და გავაჩუმებდი. ვეტყოდი, რომ ცხოვრება როიალის თავზე დაწყობილი ფაიფურის სპილოების ყურება და კონსერვატორიის კუანა დეიდებთან ჭორაობა არაა. ბოლოს კი დავამატებდი, რომ მას მართლაც რო ესმოდეს რამე, 38 წლის ასაკში მარტო არ იქნებოდა..
ეს პოსტი (მოთხრობა) რომ გაიგო, ჯერ ეს უნდა გქონდეს წაკითხული.
ჩემს ყველა ბიჭს ერთნაირი შიში სტანჯავს. ეშინიათ, რომ ერთხელაც ავდგები და დავწერ მოთხრობას, სადაც ყველას თავისი სახელითა და გვარით მოვიხსენიებ. შედეგად, საკმარისია ვინმემ ყურის ბიბილოზე მიკბინოს, რომ ამას აუცილებლად მოაყოლებს ფრაზას: ,,ოღონდ ჩვენში დარჩეს, ხო?.. არ გვინდა ბლოგი და რაღაც”. ამის მერე მეც ყველანაირი სურვილი მიქრება, რომ რამე ისეთი გავაკეთო, რის დამალვასაც აზრი ექნებოდა. ბოლოს ასეთი შემთხვევა ერთ-ერთ ბარში მოხდა. ვუყურებდი ერთ მიმზიდველ ბიჭს, რომლის სახელიც არ მახსოვდა. ვუყურებდი თვალებში და ტუჩებზე მონაცვლეობით და ზუსტად მაშინ, როცა მისკენ გადავიხარე, მან თქვა: ,,მგონია, რომ ამას ბლოგისთვის აკეთებ“. ცოტა ხანი მის სიტყვებს ვაცნობიერებდი (მთვრალზე ეს კიდევ უფრო რთულია) და ამ დროს ტუჩებზე მისი შეხებაც ვიგრძენი. ზუსტად მაშინ, როცა მისი ენა ჩემს ენას შეეხო, მე გამახსენდა, რომ ჩემს დომეინს პრობლემები აქვს.
_ რამე მოხდა?
_ პრინციპში არაფერი, თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ სირი ხარ.
_ რატომ?
_ შენც იცი. დეტალები შეგიძლია ჩემს ბლოგზე იხილო.
_ კარგი რა. ამას არ იზამ.
_ ვიზამ და თან ისე, რომ გეტკინება და გესიამოვნება.
_ ვიცოდი, რომ დამპალი გოგო იყავი.
_ დიდი ამბავი. ეგ ყველამ იცის.
საბას აღარ უდგება. დიდი ხანი არაა. ასე 2 კვირაა.
ჩემი აზრით, ანტიდეპრესანტების ბრალია, მისი აზრით_ ჩემი.
_ აი, 1 კვირა აღარ დალიო და ვნახოთ.
_ აუ, ხო გეუბნები, რო მაგის ბრალი არაა.
_ და რა იცი?
_ შენ რა იცი, რო მაგის ბრალია?
_ ვგრძნობ. წამლებს აქვთ ხოლმე ეგეთი ეფექტები.
_ ამ წამალს არა აქვს. და ვაფშე, დებილობას ბაზრობ. წამლების გარეშე მთელი დედამიწა მძულს, შენი ჩათვლით. ჰოდა, რო დავანებო მაგას თავი და შემძულდე, მერე რა ჩემ ყ**დ გინდა ჩემი ამდგარი ყ**?
_ არ შეგძულდები.
_ რა იცი? ისედაც ცოტა მიკლია.
_ ღმერთო, როგორ შეგიძლია ეგეთი იდიოტი იყო. წავედი მე.
_ რა გეწყინა. გეხუმრე.
_ მაგრად ხუმრობ.
_ შენ კიდევ მაგრად წერ.
კარი ხმაურით გავიხურე. მერე კიბეებთან გავჩერდი და წარმოვიდგინე, როგორ გაეცინებოდა ამ ჟესტზე საბას.
სერიალის გმირივით ვიქცევი. ვტფ
_ ჩვენი სექსი წყლის დალევასავითაა, როგორც კი ამას ზედმეტ მნიშვნელობას მიანიჭებ, წყურვილს ვეღარ მოიკლავ_ მითხრა პაველმა მორიგი სექსის შემდეგ. მითხრა_ არა, უფრო გამაფრთხილა. კაცები ხომ ყოველთვის გრძნობენ, როცა ქალები მათ შეყვარებას იწყებენ.
_ გადაგიღებ, – ვუთხარი პაველს და შიშველი გავიქეცი ფოტოაპარატის მოსატანად.
რომ დავბრუნდი, ის ისევ ისე იწვა და ეწეოდა, კადრში მისი პენისი ძალიან უშნო
ჩანდა, ტერფები_ ზედმეტად დიდი, თუმცა ეს მაინც ერთ-ერთი საუკეთესო ფოტო იყო, რომელიც კი მისთვის გადამიღია. ეს მისი პირველი ფოტო იყო, რომელიც ამოვბეჭდე, ზედ სათაური წავაწერე- ,,პაველი წყლის დალევის შემდეგ” და უჯრაში გადავმალე.
დასაწყისი იხილე აქ
სექსის შემდეგ პაველმა რაღაცები ამიხსნა: მე ახლა შენი დროებითი მამაკაცი ვარ. მინდა, ძველი მამაკაცის დავიწყებაში დაგეხმარო, სანამ ახალ მამაკაცს იპოვიდე. უბრალოდ, პაუზას ვავსებ შენს ცხოვრებაში. ოღონდ, ამას ალტრუიზმად ნუ ჩამითვლი. ორმხრივი შეთანხმებაა. შენ, მიტოვებული არტისტი ქალი, მაძლევ მასალას ახალი წიგნისათვის დეპრესიის შესახებ, მე კი _ ჯანსაღი და სიმპატიური მამაკაცი, ნაცადი მეთოდებით გიხსნი სტრესს. ეს ყველაზე კეთილშობილური რამეა, რისი გაკეთებაც ახლა შემიძლია. დამიჯერე, რეგულარული კარგი სექსი ნამდვილად გიშველის. როგორც კი მივხვდები, რომ კარგად ხარ, იმის უფლებას მოგცემ, რომ თავად მიმატოვო.. მერე ამ ყველაფერზე წიგნს დავწერ და პრეზენტაციაზე დაგპატიჟებ.
მე დავთანხმდი. უკეთესი იდეა არც მქონდა.
შევთანხმდით. ჩვენ კვირაში სამჯერ გვქონდა სექსი, ხან მის სახლში, ხან_ ჩემთან. მერე ვსაუბრობდით ხოლმე და პაველი რაღაცებს ინიშნავდა მომავალი წიგნისათვის. სექსის შემდეგ თავს ყოველთვის კარგად ვგრძნობდი, საუბრის შემდეგ კი_ ყოველთვის გამოყენებულად.
მერე პაველის გადაღება დავიწყე. მინდოდა, მისით ჩამენაცვლებინა ,,ჩემი კაცის” მარადიული ხატი. პაველი ამას მალევე მიხვდა.
დასაწყისი იხილეთ აქ
ყველაფერი იმის ბრალი იყო, რომ ფილმებს სესილია აღარ უყურებდა. ხოდა, დაჯდა ერთხელაც და თვითონ დაიწყო ფილმის გამოგონება. ჩაის სვამდა და ფიქრობდა, რომ საშინელ სახლში ცხოვრობს, რომელშიც ადრე მარტოხელა მამამ საკუთარი შვილი მოკლა. ეს მუქი ლაქები პარკეტზე _ პატარა ხუჭუჭა გოგონას სისხლია. ეს საათი კი სწორედ მაშინ გაჩერდა, როცა ბავშვმა შეწყვიტა სუნთქვა. მკვლელის სული ახლაც ამ სახლში ხეტიალობს და დროდადრო კარებს აჭრიალებს. ის გაბოროტებულია, მაგრამ სესილიას არაფრის ეშინია, რადგან არც ქერაა და არც დიდმკერდიანი. საშინელებათა ფილმებში კი ისინი პირველები კვდებიან. უნდა ითქვას, რომ საუკეთესო საშინელებათა ფილმი, რომელიც სესილიას ნანახი ჰქონდა, ,,ნათება” იყო, ყველაზე ცუდი კი _ ,,კივილი”.
პარასკევ დილას სესილია ჩაიდნის სტვენამ გააღვიძა. საწოლიდან წამოხტა და ჩაიდანი გადმოდგა. მერე კი სამზარეულოს მაგიდას მიეყრდნო და იმაზე დაიწყო ფიქრი, თუ ვინ ჩართო ჩაიდანი, სანამ მას ეძინა.
თითქმის დარწმუნებული იყო, რომ ეს მოჩვენებამ ჩაიდინა, მაგრამ რაში უნდა დასჭირვებოდა მოჩვენებას დილაადრიან ჩაიდნის გაზქურაზე დადგმა?
_ ალბათ, ჩაის იკეთებდა _ დაასკვნა სესილიამ და კარადიდან ორი ჭიქა გამოიღო.
ერთში თავისთვის დაისხა ჩაი, მეორეში _ მოჩვენებისათვის. თავისთვის_ უშაქრო. მოჩვენებისათვის _ 2 კოვზი შაქრით.
ანინას ბლოგი 