ხალხი ბრძენია
@ხალხი
ვგიჟდები აქსიომების გადაფასებაზე. მიყვარს, როცა ამ პროცესს ვუყურებ და კიდევ უფრო მეტად მიყვარს, როცა ამ პროცესში ვმონაწილეობ. მხოლოდ გაღიზიანების გამოწვევის გამო_ არა (თუმცა, ვაღიარებ, ესეც მიყვარს), უბრალოდ ვთვლი, რომ ,,აღიარებული ჭეშმარიტებები” დროდადრო საჭიროებენ გადახედვას დროსთან ადეკვატურობის შემოწმების მიზნით.
ერთ-ერთი ასეთი ,,ჭეშმარიტება” ისაა, რომ ხალხი ბრძენია.
მეორე ასეთი ,,ჭეშმარიტება” კი ისაა, რომ ხალხის აზრი უნდა დაიკიდო.
ეშტონ კატჩერიანი ფილმი ვნახე ნატალი პორტმანის ხათრით. No strings attached. ახალგაზრდებზეა, რომლებიც გადაწყვეტენ, რომ ჰქონდეთ მხოლოდ სექსი და მეტი არაფერი_ ურთიერთობა პასუხისმგებლობების გარეშე. მერე, რა თქმა უნდა, ერთ-ერთს უყვარდება მეორე (ეშტონს_ ნატალი), გაუგებრობების გადალახვის შემდეგ მეორესაც უყვარდება პირველი და .. საბოლოოდ: რაკარგია ცხოვრება და სექსი სიყვარულით :დ
ძალიან მოწყენილი რომ არ ვყოფილიყავი, ამ ფილმს არ ვნახავდი. ბანალური და პროგნოზირებადია. საინტერესოა, რატომ პირიქით არ ვითარდება ხოლმე სიუჟეტი?
პრინცესები კარგად მღერიან, გემოვნებით იცვამენ, გულუბრყვილოები არიან, პრობლემებს მარტო ვერ უმკლავდებიან (სჭირდებათ ფერიები, სხვადასხვა მეგობარი ცხოველები, პრინცები… ), ბევრი ფული აქვთ და კეთილი გული. სავარაუდოდ, ქორწინებამდე კოცნას არ ცნობენ და მხოლოდ მაშინ დაითანხმებთ, თუ გონზე არ არიან :დ
რამე წყევლა უნდა მოვიფიქრო, რომელიც მაშინ ამოქმედდება თუ სამ დღეზე მეტ ხანს გავქრები ბლოგიდან.. აი, მაგალითად, რა კარგი იქნება, სლოკინი რომ დამეწყოს და მანამდე არ გამიაროს, სანამ ახალ პოსტს არ გამოვაქვეყნებ. ან ქავილი, ან ლომკა, ან რამე მსგავსი…
აი, დღეს უკვე ძალიან ვბრაზობდი საკუთარ თავზე, კონკურსების შედეგებს აქამდე როგორ არ მივხედე-მეთქი. არადა, სად გაიქცევი : ]
by lasharela
WOW, არც მეტი და არც ნაკლები, ანინამ საკუთარ ბლოგზე (რომელიც თურმე უფრო მეტად უყვარს, ვიდრე ეიფელი) წვდომა მომცა და მითხრა _ რაც გინდა, დაწერეო. ეს დიდი პასუხისმგებლობაა ჩემთვის-მეთქი , _ ვუთხარი. დაწერო მწერლის პირად ბლოგზე _ არც ისე იოლი საქმეა. – არ გამოგივა და გაა@ვამო – აი ასე მარტივად, მაგრამ მაინც დამამშვიდა ანინამ.
შეგრძნება ისეთია, თითქოს შენთვის უცნობ ლაბორატორიაში დიდ სამართავ პულტთან დაგაყენეს და გითხრეს : რაც გინდა, გააკეთეო. უყურებ დიდ მონიტორებს, უამრავ მოციმციმე ღილაკს. გინდა რომელიმეს დააჭირო მაგრმა რაღაცნაირად ღელავ, თუმცა ქვეცნობიერად იმედს იტოვებ, რომ რაიმეს იმავნებლებ, რომელიმე რეაქტორს გააქტიურებ და განგაშის სიგნალი საშინელიც ჩაირთვება.
როგორც წესი, ასეთ დროს ყველაფერი პირიქით გამოდის. რაც უფრო მეტად ღელავ აუდიტორიის წინაშე გამოსვლისას, უფრო ცუდად ამბობ სიტყვას. რაც უფრო მეტად ცდილობ რომ გამოგივიდეს საქმე, მით უფრო ცუდი შედეგები გაქვს. ანინას მკითხველს გული რომ არ დაწყდეს, ბარემ აქვე ვიტყვი _ რაც უფრო მეტად გინდა, რომ გოგომ მოგცეს, მით უფრო ნაკლებია შანსი, რამდენიმეწუთიანი ჰორმონალური ქაოსის შემდეგ ჰკითხო _ „მოგეწონა“?
ყველაზე კარგად კი დაძაბულობის მოხსნას მაშინ ახერხებ, როდესაც ყევლაფერი გბეზრდება. რადგან როდესაც რაიმე გბეზრდება, გკიდია და თუ გკიდია, ესე იგი, თავისუფალი ხარ.
ამ დროისთვის ზუსტად 3400 კომენტარი
306,156 views all-time
3,338 views on the busiest day
საშუალოდ 1,481 ჰიტი
ამ დღეებში ძალიან კეთილი ვარ: უსინათლოებს გზის გადაკვეთაში ვეხმარები, შეყვარებულებთან დაშორებულ სიმპატიურ ბიჭებს შებმის ნაცვლად რჩეულებთან ვარიგებ :დ, დედას ნაკლებად ვანერვიულებ და ყველა მეილს ვპასუხობ : ] მგონი, ლაიქებიც კი დავარიგე რამდენიმე კონკურსისთვის. ლამის, ფარმვილის თამაში დავიწყო და ყველას გაჩუქოთ თითო ძროხა :დ
მაგრამ თუ საუბრის სერიოზულ რეჟიმში გადავალთ, გეტყვით, რომ ძროხას მაინც წიგნი ჯობია. თუ, რა თქმა უნდა, კითხვა გიყვართ. დაახლოებით ისე, როგორც მე.. ახლა ქინდლს ვუკვეთავ და გული ისე მიფრთხიალებს, თითქოს პირველად უნდა ვაკოცო ბიჭს.
ასეთი იდეა მაქვს: 100 სიტყვიანი თხზულებების კონკურსი მინდა მოვაწყო . ბოლოს წაკითხულ წიგნზე ვინც ყველაზე კარგ მიმოხილვას დამიწერს 100 სიტყვაში, ამ საიტიდან 40 ლარის ფარგლებში ნებისმიერ წიგნ(ებ)ს ვაჩუქებ და მერე ყავას/ჩაისაც დავლევთ, თუ სურვილი იქნება : ]
ანინას ბლოგი 