პოკერული ლავსთორი

ბიჭებს ყოველთვის აბსურდული მიზეზებით ვშორდებოდი. ერთს იმის გამო დავშორდი, რომ ბუკოვსკიზე თქვა, სირიაო, ერთს კი იმიტომ, რომ ულამაზესი თმა მოკლედ შეიჭრა ..
 კიდევ ერთ ბიჭთან  იმიტომ  ვერ ავაწყვე ურთიერთობა, რომ საღამოობით არ მელაპარაკებოდა ხოლმე. მგონი, მაშინ საღამოები უფრო გრძელი იყო, ვიდრე ახლაა, ან უბრალოდ, ამდენი საქმე არ მქონდა. მივწერდი ფეისბუქის ჩატში, ცოტა ხნის შემდეგ მიპასუხებდა. რამდენიმე სიტყვას გავცვლიდით და იკარგებოდა. მერე უფრო  ხშირად ვწერდი : ეეეეე. სად ხარ, რატო ქრები.. და  არ ვჩერდებოდი, სანამ არ მიპასუხებდა. როგორც წესი, მისი პასუხი ასეთი იყო: ,,პოკერს ვთამაშობ და ვერ გწერ. მოვრჩები და დაგელაპარაკები” და მეც აღარაფერი დამრჩენოდა იმის გარდა, რომ ტეხასური ჰოლდემის ფბ ვერსიის შემქმნელისათვის გულში დედა მეგინებინა. ბოლოს ყელში ამომივიდა ეს პოკერული დაყოვნებები, გავიფიქრე: გაიკეთოს ფულ-ჰაუსი ტრაკში-მეთქი და მეგობრებიდან წავშალე.

რას წარმოვიდგენდი ასეთი ანტიპოკერული ლავსთორის მერე თუ ვინმე ამ თამაშზე გულს მომიბრუნებდა, მაგრამ ასე 2 თვის წინ მეც ვისწავლე პოკერი. წარმოდგენა რადიკალურად შემეცვალა.  თუ აქამდე მეგონა, რომ პოკერით მხოლოდ ის ბიჭუნები ერთობიან, რომლებსაც მშობლები სიგარეტის ფულსაც არ აძლევენ, თამაშის სწავლის  შემდეგ დავასკვენი, რომ პოკერი გონებამახვილი ტიპებისთვისაა, რომლებსაც უყვართ, როცა რისკავენ და რომლებსაც ცოდნაცა და იღბალიც საუკეთესო აქვთ.

მოიგე წიგნი

ამ დღეებში ძალიან კეთილი ვარ:  უსინათლოებს გზის გადაკვეთაში ვეხმარები, შეყვარებულებთან დაშორებულ სიმპატიურ ბიჭებს შებმის ნაცვლად  რჩეულებთან ვარიგებ :დ, დედას ნაკლებად ვანერვიულებ და ყველა მეილს ვპასუხობ : ] მგონი, ლაიქებიც კი დავარიგე რამდენიმე კონკურსისთვის. ლამის, ფარმვილის თამაში დავიწყო და ყველას გაჩუქოთ თითო ძროხა :დ

მაგრამ თუ საუბრის სერიოზულ რეჟიმში გადავალთ, გეტყვით, რომ ძროხას მაინც წიგნი ჯობია. თუ, რა თქმა უნდა, კითხვა გიყვართ. დაახლოებით ისე, როგორც მე.. ახლა ქინდლს ვუკვეთავ  და გული ისე მიფრთხიალებს, თითქოს პირველად უნდა ვაკოცო ბიჭს.

ასეთი იდეა მაქვს: 100 სიტყვიანი თხზულებების კონკურსი მინდა მოვაწყო . ბოლოს წაკითხულ წიგნზე ვინც ყველაზე კარგ მიმოხილვას დამიწერს 100 სიტყვაში, ამ საიტიდან 40 ლარის ფარგლებში ნებისმიერ წიგნ(ებ)ს ვაჩუქებ და მერე ყავას/ჩაისაც დავლევთ, თუ სურვილი იქნება : ]

უსაქმურობისა და ბედნიერების შესახებ

დაზუსტებით არასდროს ვიცი, კვირის რა დღეა, მაგრამ დღეს ალბათ ორშაბათია. სამშაბათი არაა, რადგან სამშაბათობით, როგორც წესი, წყურვილის გრძნობა მაღვიძებს. არც ოთხშაბათი_ ოთხშაბათს დილას ეროტიკულ სიზმარს ვნახულობ, ხუთშაბათიც _ არა, რადგან  ხუთშაბათს დედაჩემი  მაფხიზლებს ხოლმე  შეძახილით: ,,მგონი, კომპიუტერი გაგიფუჭე“ ( უბრალოდ, სქრინ-სეივერი ერთვება ბეჭდვის დროს, თუ დიდხანს ეძებს კლავიატურაზე რომელიმე ,,კავკასიურ” ასოს), პარასკევს ჩემი მობილური იწყებს ფრედი მერკურის ხმაზე სიმღერას (ყოველკვირეული მაღვიძარა  _ friends will be friends ), შაბათ-კვირას კი არ მძინავს.

სიყვარული ინტერნეტ-გართულებებით

ისე მოხდა, რომ სკაიპიდან წამშალა. დარწმუნებული ვარ, ბევრი არ უფიქრია. მარტივად გადაწყვიტა_ ერთად აღარ ვართ, რომ დამჭირდეს, მისთვის მიწერა სხვანაირადაც შემიძლიაო.. აქედან დასკვნა_ რა აუცილებელია, სკაიპის კონტაქტებში მყავდესო… წესით, მეც ასევე უნდა მეფიქრა, მაგრამ მე ხომ გოგო ვარ (სულელური თეორიების აგება გენეტიკურად კოდირებულია ჩემში ), ხოდა,  ეს ამბავი ასე მარტივად  არ მიმიღია. ეგრევე მივწერე ფეისბუქზე: უი, სკაიპიდან წაგიშლივარ-მეთქი და დაველოდე, რომ ამ წერილის შემდეგ ფეისბუქის მეგობრებიდანაც ამომშლიდა. არ ამოვუშლივარ, მაგრამ არც უპასუხია. ახსნა-განმარტებები მისი სტილი არაა. თანაც, ჩემს გამჭრიახობას თვალდახუჭული ენდობა. იცის, რომ ვიცი, რატომაც წამშალა. მიზეზი ისაა, რომ  ,,ფორმალობებს” არ სცნობს.

იცის, რომ დილის ხუთ საათზე მხოლოდ ჩვენ ვენთებოდით მწვანედ და არასდროს მივწერდით ერთმანეთს.  ისიც იცის, რომ ეს ზედმეტად სევდიანი იქნებოდა ჩვენთვის ორივესთვის.

მე და ჩემი 1028

ფეისბუქზე 1028 მეგობარი მყავს. უცნობები ჩემი სურვილით არასდროს დამიმატებია და ვინც   მისივე სურვილით დავიმატე, ისინიც ან ჩემი ბლოგის მკითხველები იყვნენ ან კიდევ ბევრი საერთო მეგობარი გვყავდა. დღეს დავხედე მეგობრების რაოდენობას და გამიკვირდა. ჩვენ ყველანი 1029-ნი ვართ.

რა შეგვიძლია მე და ჩემს 1028 მეგობარს?

მე და ჩემი 1028 მეგობარი შევქმნით საცობს ნებისმიერ ქუჩაზე. ნებისმიერ 2 ქუჩაზე, ნებისმიერ 3 ქუჩაზე.

მე და ჩემი 1028 მეგობარი შევცვლით ზოგიერთ კანონპროექტს.

მე და ჩემი 1028 მეგობარი გადავკეტავთ რუსთაველს კარვებით 3 თვის განმავლობაში (მამენტ, ამას  რად უნდა 1028 მეგობარი).

დღეს google ჩემიანია

როგორც ჩანს, უკვე იმდენჯერ ჩაწერეს გუგლის ძებნაში ,,ანინა”, რომ გუგლი დაინტერესდა, ვინ ვარ. ხოდა, ჩემთან შემოვიდა, გადაიკითხა პოსტები, კომენტარებიც დამიტოვა (ვორდპრესმა ისინი სპამებად მიიჩნია, რადგან ორობით სისტემაში იყო დაწერილი) და მერე სოლიდარობაც გამომიცხადა.  დღეს გუგლის ბანერს ეტყობ(ოდ)ა, რომ კოსმონავტის ბლოგს კითხულობს.

ამ მომენტიდან პოსტის წაყვანა ორი გზით შეიძლება:

1. მოგიყვეთ, როგორ შექმნეს უცხოპლანეტელებმა ედვინ ჰაბლი, რომელმაც თავის მხრივ, ბევრი რამ შექმნა.

2. მოგიყვეთ, როგორ შექმნეს უცხოპლანეტელებმა გუგლი.

მე მეორე მირჩევნია.

New ,,Default” profile pics for Facebook

რაც default-ია, ყველაფერი მოსაწყენია. ნაცვლად facebook-ის ძირითადი სურათისა, სცადე რამე ახალი და ორიგინალური.