რა მასწავლა “გაჭირვებამ”

ამ პოსტის დაწერა განვადებით გამოტანილი აიფონების სკანდალმა გადამაწყვეტინა. ხომ იცით  რაშიცაა საქმე? სტუდენტებმა  განვადებით შეიძინეს აიფონები, ფული ვერ გადაიხადეს და ახლა ცუდ მდგომარეობაში არიან. ამ ამბავს ბევრი მხრიდან შეიძლება შევხედოთ (მე მაინც “ჯეოსელის” მხრიდან შეხედვას გირჩევდით) .  ფაქტი ისაა, რომ ეს სტუდენტები ეკონომიკური კი არა, ექსისტენციალური პრობლემის წინაშე დადგნენ.  აიფონის ყიდვით მათ იყიდეს ცხოვრების სტილი, რომელსაც ვერაფრით ვერ ამართლებენ. იყიდეს საქმიანი წარმატებული ადამიანის იმიჯი, მაშინ როცა ჯერ-ჯერობით უსაქმურები და წარუმატებლები არიან.  მესმის,  რომ აიფონი მთლად ისეთი ფუფუნების საგანიც არაა, როგორც მაგალითად, იახტა, მაგრამ როცა შენი შემოსავალი ნოლი ლარია თვეში,  აიფონი იახტაცაა და მეტიც.

ეგ არაფერი.  ამ სტუდენტებს აუცილებლად ექნებათ აიფონები ან ახლა, ან მერე. შეიძლება ბევრად უკეთესი ტელეფონებიც კი ჰქონდეთ მომავალში, იმიტომ რომ ეს მათთვის მნიშვნელოვანია. ადამიანებს კი ბევრი რამის გაღება შეუძლიათ იმისთვის, რაც მათთვის მნიშვნელოვანია. კიდევ კარგი, რომ  მე ბევრად იაფი მიზნები მაქვს: კარგი წიგნები, მოხერხებული ჯინსები, საინტერესო მეგობრები. განვადებით გამოტანა არც ერთ ამათგანს არ სჭირდება.

როგორც ამ შესავლიდან მიხვდით, მდიდარი არ ვარ. სჯობდა, მეთქვა, მდიდარი ჯერ არ ვარ-მეთქი, მაგრამ ვის ვატყუებ.  ჩემთვის  სიმდიდრე უკვე დაგვიანებულია, როგორც მაგალითად, ბალერინობა. კარგი იქნებოდა,  ბალერინა რომ ვყოფილიყავი, მაგრამ ალბათ ადრე უნდა მეფიქრა ამაზე: შევსულიყავი ბალეტის წრეზე, მენახა, როგორ ცეკვავენ ცნობილი ბალერინები, შემერჩია ლამაზი პუანტები..  თქვენ  იტყვით, რომ ჩემთვის არაფერიც არაა დაგვიანებული, რადგან ჯერ მხოლოდ 22 წლის ვარ,   მაგრამ მე მაინც მგონია, რომ მილიონერები/მილიარდერები  22 წლის ასაკში უკვე ფიქრობდნენ ფულზე, ბევრ ფულზე და სწორედ ამ მიზნისკენ მიდიოდნენ.  წარმოიდგენდნენ, როგორ იქროლებდნენ აქეთ-იქით  ძვირფასი მანქანებით და როგორ გაუძღვებოდნენ საკუთარ მეგა-კომპანიებს.  მე ამაზე არ ვფიქრობ, უფრო სწორად, ძალიან იშვიათად ვფიქრობ. შესაბამისად, მდიდარიც ვერ ვიქნები. სამაგიეროდ, იმდენივე შანსი მაქვს ბედნიერების, რამდენიც მათ. შეიძლება, უფრო მეტიც კი,  რადგან ჩემი გაბედნიერება ძალიან ადვილია. მე ხომ ოთხმოცდაათიანებში დავიბადე.  ბავშვობაში შუქის მოსვლაც კი მახარებდა. ახლა კიდევ შუქიც მაქვს, ლეპტოპიც, ინტერნეტიც..  ჩამოთვლა რომ გავაგრძელო, შეიძლება ბედნიერებისგან გული გამისკდეს 🙂

“მაშინ ყველას უჭირდა”  -ამბობენ ხოლმე ჩემი მშობლები. სხვების არ ვიცი, მაგრამ მე პირადად ბევრი რამ მასწავლა  გაჭირვებაში გაზრდამ. ამიტომაც გადავწყვიტე ეს ცოდნა პუნქტებად ჩამომეწერა. ვინ იცის, იქნებ აიფონიანი სტუდენტობაც წააწყდეს ამ პოსტს ოდესმე.

გაჭირვებამ მასწავლა, რომ:

• 1.  დიდი პური უნდა მოკბიჩო და პატარა-ყველი. რადგან ყველი უფრო ძვირია, ვიდრე პური.
• 2.  ნივთები მხოლოდ ნივთებია. ნივთის ფლობა არც უკეთესს და არც უფრო საინტერესოს არ გხდის. თუ ფული გაქვს, სჯობს, შეგრძნებებზე დახარჯო, ვიდრე ნივთებზე. სჯობს, იმოგზაურო, ვიდრე იყიდო მანქანა, რომლითაც მხოლოდ ერთ ქალაქში ივლი.
• 3. კარგია, თუ ლამაზი ხარ. კიდევ უფრო გაგიმართლა, თუ სილამაზისთვის ბევრი ფულის დახარჯვა არ გჭირდება. ყოველთვის ისე ვერ გექნება თმა, თითქოს სალონიდან ახლახან გამოხვედი. ამიტომაც უფრო ადვილია, საკუთარი თავი ისეთი მიიღო, როგორიც დილით ხარ ხოლმე და მერე არსებული შესაძლებლობები მაქსიმალურად გამოიყენო.
• 4. მშობლები არ არიან ვალდებულები, შვილები უზრუნველყონ ძვირადღირებული ფოტოაპარატებით, პლანშეტებით და ბრენდირებული ტანსაცმლით.  პირიქით, უკეთესიც კი იქნება, თუ ამით არ უზრუნველყოფენ. რამეზე ხომ უნდა იოცნებოს ბავშვმა? “აი, გავიზრდები და ჩემი ფულით ვიყიდი აიპედს”
• 5. სიმდიდრესა და სიღარიბეს შორის არის ერთი მშვენიერი მდგომარეობა: როცა იმაზე ცოტა მეტი ფული გაქვს, ვიდრე გჭირდება. როცა თვის ბოლოს ანგარიშზე კიდევ გრჩება ასი ლარი. როცა შეგიძლია მეგობარი დაპატიჟო ლანჩზე კაფეში. როცა შეგიძლია დაღლილმა ტაქსი გამოიძახო  ან კიდევ  წახვიდე კინოში, როცა მოწყენილი ხარ.
• 6. ფულის დახარჯვა მთელი ხელოვნებაა, ისევე როგორც მისი შოვნა. არსებობენ ადამიანები, რომლებიც მცირე შემოსავლის პირობებშიც კი ახერხებენ ვალების გარეშე თავის გატანას. მათ  ყოველთვის აქვთ გადანახული  ფული  გაუთვალისწინებელი შემთხვევებისთვის და იციან, სად იყიდება ყველაზე იაფად გემრიელი მჭადის ფქვილი. თუ იცნობთ ასეთ ადამიანებს, ჰკითხეთ როგორ ახერხებენ ფულის დაზოგვას. აუცილებლად გასწავლიან.
• 7. სხვის ნაცვამ ტანსაცმელზე ცხვირის აბზუება არაგონივრულია. ხანდახან მეორადებშიც არის კარგი რამეები.
• 8. თუ შემოსავლები იკლებს, პრიორიტეტებიც უნდა შეიცვალოს. მაგალითად, ბენზინის ფული თუ არ გაქვს, კი არ უნდა ისესხო, უნდა ისარგებლო საზოგადოერივი ტრანსპორტით. თუ ბოლო ათლარიანი გიდევს ჯიბეში, შტრუდელში და კაპუჩინოში არ უნდა დახარჯო და ასე შემდეგ.
• 9.  რაც არ უნდა გიჭირდეს, არსებობს ვიღაც, ვისაც უფრო უჭირს. მართალია, ამის გააზრება არავის მდგომარეობას არ ცვლის უკეთესობისკენ, მაგრამ იმის დაფასებას გასწავლის, რაც გაქვს.
• 10. გაჭირვება კარგი მოტივატორია. მდიდარი მამიკოს შვილები ისეთ პირობებში იზრდებიან, სადაც მათ პატივს ისედაც სცემენ, სულ რომ არაფერი გააკეთონ.  ჩვეულებრივ მოკვდავებს კი ამისთვის მუშაობა სჭირდებათ.