კაცებს ხომ უყვართ წერა, ხუმრობა, შარჟების გაკეთება თემებზე: რატომ არ უნდა ანდო მანქანა ქალს, რატომ არ უნდა იყვნენ ქალები პოლიტიკაში ან რატომ არიან ქერები სულელები. ხოდა. აი, სამაგიეროც: რატომ არ უნდა ჰკითხო რჩევა მამაკაცს:
საგაზეთო სვეტი
ძვირფასო ჯონ!
იმედი მაქვს, დამეხმარები, თორემ მართლა საშინლად ვგრძნობ თავს.
ჯეინ ბირკინზე ვარ ჩაციკლული ეს დღეები და ისეთი გულმოდგინებით ვეძებდი მის ფოტოებს, რომ ბოლოს აი რა გამოვთხარე. ეს ქალი ჯეინია. იღებს მისი მეუღლე, სერჟ გინზბურგი.
ჩემი პირველი არჩევნები იყო დღეს. ჯერ მობილურით გადავამოწმე ჩემი თავი სიაში. მე რა, ჩემმა ძმამ გადაამოწმა და რომ აღმოჩნდა, სიაში არ ვიყავი, ტვინი შემიჭამა, წადი, განცხადება დაწერეო. ხოდა, დამეზარა და ვიფიქრე, დავიკიდებ-მეთქი. თან გავბრაზდი, ხომ უნდა იცოდეს სახელმწიფომ, რომ უკვე გავხდი 18 წლის-მეთქი 😀 ჩემდა გასაკვირად, მაინც მომივიდა სახლში მოწვევა და პასუხისმგებლობა ვიგრძენი (ამ ტიპის: კაი მე არ წავალ, მაგრამ ყველამ რომ ეგრე იფიქროს, ხომ არაფერი გამოვა?) ხოდა, წავედი. არადა სეირის ყურება უფრო მიყვარს, ვიდრე სეირში მონაწილეობა. სეირი კი შედგება, მამმა. ჩვენთან ხომ პოსტ-არჩევნული მღელვარება უფრო დიდხანს გრძელდება ხოლმე ვიდრე პრე-არჩევნული, ანუ საარჩევნო კამპანია.
ნეტავ ის დრო როდის დადგება, როცა დამარცხებული კანდიდატი გამარჯვებულს მიულოცავს და მერე მშვიდად შეუდგება შემდეგი არჩევნებისთვის მზადებას. მაშინ მივხვდები, რომ უკვე დიდი ბიჭები არიან ჩვენი პოლიტიკოსები.
რაც შეეხება შედეგებს. ალბათ, მოიგებს უგულავა. ტყუილად კი არ აცხო პური, იმუშავა ყასბად, მშენებლად, მასწავლებლად…. ამასწინათ ვიღაცებმა ისიც მითხრეს, ინტიმურ ტელეფონზე დავრეკეთ და გიგი უგულავამ გვიპასუხაო 😮
თუკი არსებობს პრინცესას დღიურები, გეიშას დღიურები, ბრიჯიტ ჯონსის დღიურები, რატომ კასმანავტკას დღიურები არ უნდა არსებობდეს? რომ არსებობდეს, ალბათ, ასეთი ჩანაწერით დაიწყებოდა:
20.05.2010: no comets
21.05.2010: still no comets
22.05.2010: no fucking comets.
23.05. 2010: whatever. keepin diaries sucks
მგონი, ძალიან ადვილი შეკითხვაა. დაასახელეთ ადამიანი, ვისაც პირდაპირ უკავშირდება ეს ფოტო. სწორ პასუხებს დავმალავ დროებით. პირველ სამ გამომცნობს დავაჯილდოებ
grunge სლენგია, ასე 80-იან წლებში წარმოქმნილი და ჭუჭყიანს ნიშნავს. მუსიკის ჟანრიცაა და ფოტოგრაფიისაც. ზუსტად არსად წერია, რას ნიშნავს. მაგრამ ფოტოებს რომ ვათვალიერებ, ვგრძნობ როგორ უნდა გავარჩიო grunge სხვა ფოტოებისაგან. განწყობა მოაქვს ეგეთი, grunge-ული. ფარდულებიანი ამერიკული სახლების (მერე ამ ფარდულებში რომ საშინელებათა ფილმების სცენარი ვითარდება), მიტოვებული ეკლესიების, ძველი მანქანებით მოგზაურობების (ფონი ერთი და იგივე, ყვითელი მიწა და კაქტუსები), ქარის წისქვილების.. მოკლედ, 90-იანი წლების ამერიკის. უფრო სწორად ამერიკის იმ ნაწილებისა, საიდანაც ცათამბჯენები არ ჩანს… grunge არის პატარა მოსაწყენი, სიეტლის ტიპის ქალაქების ფოტოგრაფია..
ამას წინათ ერთი ამერიკელი მეგობარი მეუბნებოდა: არაბი ტერორისტები რომ პორნოს უყურებდნენ, ცხოვრების ახალ მოწოდებას აღმოაჩენდნენ და ომობანას შეეშვებოდნენო. მე კი ამის არ მჯერა, ბოლოსდაბოლოს ამერიკელი ბიჭუნებიც ხომ თამაშობენ ომობანას, მათ კი პორნო ნამდვილად არ აკლიათ.
ხანდახან მეჩვენება, რომ პორნო კი არაა შექმნილი ინტერნეტისათვის, არამედ ინტერნეტი_ პორნოსთვის. ასეა. ინტერნეტში იმდენი პორნოა, რომ ძებნაც არ გჭირდება. ის თვითონ გპოულობს. ამ პოსტსაც ასე იპოვიან მავანნი, ბოლომდე ჩაიკითხავენ, გადააფურთხებენ (ის არ აღმოჩნდა, რაც ეგონათ) და სადმე უხერხულსახელიან საიტზე შეძვრებიან._ icuglute.ge)
Continue reading “რა განსხვავებაა პორნოსა და ეროტიკას შორის? (+18)”
ანინა ცუდი გოგოა, ძალიან ცუდი. იმიტომ, რომ შეუძლია დიდხანს-დიდხანს გადაბმულად ილოთოს, იწუწუნოს პახმელიის გამო და არც კი იფიქროს ბლოგზე და მის მკითხველებზე, რომლებიც რაღაც თეორიებსაც კი თხზავენ იმის შესახებ, თუ რა მოხდა: ,,ახლა მივიღე ინფორმაცია, რომ ანინამ ვაკის საცურაო აუზში (რომლის აბონემენტიც მოიგო) ტრავმა მიიღო და ამ მიზეზის გამო ვერ ახერხებს ბლოგზე ახალი პოსტების გამოქვეყნებას”. ტრავმა არა ცელი. მშვენივრად ვარ, თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ ცოტა თავი მტკივა : )
ხუთშაბათ დილას ფხიზელი ვიყავი, ხუთშაბათს საღამოს_ არც ისე. ამის შემდეგ დღეები გადიოდა სავსებით ერთნაირად:_ დილა_ ნაბახუსევი, შუადღე_ სმა, საღამო_ თავბრუსხვევა, დილა_ ნაბახუსევი, შუადღე_ სმა.. მგონი, 2 დღის წინ ვთქვი, რომ მორჩა. სმა მორჩა, არსებობს სხვა რამეებიც, მაგალითად ბლოგი, მაგალითად წიგნები, მაგალითად_ აღლუმები და ჰელიკოპტერები ჩემს სახლს ზემოთ (დღეს გადამიფრინეს). 2 დღეში სამი წიგნი წავიკითხე (ლაშას ,,ლიტერატურული ექსპრესი”, ზურაბ ლეჟავას მოთხრობების (რაც არ მქონდა წაკითხული) და ლინდგრენის ,,მადიკენი”) და ახლა, როცა დრო მაქვს და წასაკითხი წიგნები _არა, გადავწყვიტე ბლოგზე დამეწერა რამე.
აბა, ვის მოგენატრეთ? რა არი, რამდენი ხართ. გმადლობთ.
წელს 15 საუკეთესო ქართული მოთხრობის გამოსვლა ძალიან დაგვიანდა. წესით, ერთი თვის წინ უნდა ყოფილიყო წიგნების მაღაზიის თაროებზე, მაგრამ რაკი უკვე ჩამოვიდა და დღეს ჩემი თვალით ვნახე (ვაშა!). წუწუნსაც აღარ აქვს აზრი.
ეს უკვე მეშვიდე კრებულია, რომელსაც ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა უშვებს. კრებულში შესულია 2009წ. გამოქვეყნებული მოთხრობებიდან შერჩეული 15 საუკეთესო მოთხრობა. წიგნში შეტანილი ყოველი ნაწარმოები ამავდროულად არის ნომინანტი პრემიისა `წლის საუკეთესო მოთხრობა~, რომელსაც `ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა~ საუკეთესო მოთხრობების ავტორებს ყოველწლიურად გადასცემს.
რაკი წიგნებით ისედაც გაჯერებულია ჩემი (ჩვენი) ბოლო დღები (წიგნის ფესტივალი და რამე), გადავწყვიტე, ფოტოებზე დამეწერა და ისეთი ფოტოები მოვძებნე, რომლებმაც ბევრი რამ შეცვალეს ფოტოგრაფიაში, უფრო მეტად კი__ ისტორიაში.
1) კოცნა, რომელიც არც იმდენად რომანტიკულია, როგორიც გვგონია
“V-J Day, Times Square, 1945″, “The Kiss”Alfred Eisenstaedt
V-J Day_ იაპონიაზე გამარჯვების დღეს აღნიშნავს. Victory over JAPAN.
1945 წლის 14 აგვისტოს მთელს ამერიკაში გავრცელდა ინფორმაცია იაპონიის კაპიტულაციის შესახებ, რაც მეორე მსოფლიო ომის დასასრულს მოასწავებდა. გამარჯვების ყიჟინა ქუჩებს მოედო და ალბათ, სამხედრო უნიფორმიანებზე გახარებული იმ დროს არავინ იყო. ისინი ახალი დაბრუნებულნი იყვნენ ევროპიდან და სულ ეშინოდათ, რომ ისევ მოუწევდათ ბრძოლაში ჩაბმა.
ანინას ბლოგი 