უსაქმურობისა და ბედნიერების შესახებ

დაზუსტებით არასდროს ვიცი, კვირის რა დღეა, მაგრამ დღეს ალბათ ორშაბათია. სამშაბათი არაა, რადგან სამშაბათობით, როგორც წესი, წყურვილის გრძნობა მაღვიძებს. არც ოთხშაბათი_ ოთხშაბათს დილას ეროტიკულ სიზმარს ვნახულობ, ხუთშაბათიც _ არა, რადგან  ხუთშაბათს დედაჩემი  მაფხიზლებს ხოლმე  შეძახილით: ,,მგონი, კომპიუტერი გაგიფუჭე“ ( უბრალოდ, სქრინ-სეივერი ერთვება ბეჭდვის დროს, თუ დიდხანს ეძებს კლავიატურაზე რომელიმე ,,კავკასიურ” ასოს), პარასკევს ჩემი მობილური იწყებს ფრედი მერკურის ხმაზე სიმღერას (ყოველკვირეული მაღვიძარა  _ friends will be friends ), შაბათ-კვირას კი არ მძინავს.

გამოდის, დღეს ორშაბათია, რაც ნიშნავს იმას, რომ…  ორშაბათი არაფერს ნიშნავს. ორშაბათსაც, ისევე, როგორც კვირის სხვა დღეებში, შემიძლია, ვიჯდე სახლში და ვთარგმნო ეტგარ კერეტის ინტერვიუ, რომლის თარგმნითაც აგერ უკვე 2 კვირაა ,,ვემუქრები“ ,,24 საათის“ რედაქციას, შემიძლია დავწერო ,,ლიბერალის“ ბლოგისთვის ჩემი ბოლო ჩანაწერი (მივდივარ ,,ლიბერალიდან“), ბოლომდე მივიყვანო რამდენიმე ლიტერატურული წამოწყება (გილოცავთ, ამჯერად გოგოებზე და ბიჭებზე აღარ იქნება) და  ,,ფუტურამას“ მეხუთე სეზონის რამდენიმე სერიას ვუყურო. თქვენ რას აირჩევდით პირველ რიგში ამ საინტერესო ჩამონათვალიდან? ჰო. მეც.

ფრაზა ,,ორშაბათი მძიმე დღეა“ სავარაუდოდ იმ ადამიანებმა მოიფიქრეს, რომლებიც საოფისე სამუშოს ასრულებენ. მე თუ მკითხავ, ეს ფრაზა ამ შემთხვევაშიც სისულელე გამოდის, რადგან მათთვის ყველა დღე მძიმეა. იდეალური სამუშაო ისაა, რომელიც არ მოითხოვს, გახსოვდეს, რა დღეა. მთავარია, დედ-ლაინის რიცხვი არ დაგავიწყდეს. რიცხვები სახელების ნაცვლად _ that’s how the brand-new world works.

მერე რა, რომ სხვების თვალში უსაქმური ვარ, სამაგიეროდ, ჩემს თვალში ისინი არიან უსაქმურები, სამსახურში რომ სხედან და ფეისბუქის დარეფრეშებაში ატარებენ საათებს. ეს თითქოს ორმხრივი შეთანხმებაა დამქირავებლებსა და დაქირავებულებს  შორის_,, მე აქ ვიჯდები, შენ კი თვალი დახუჭე იმაზე, რომ ვჩეთაობ“. რა აზრი აქვს ასეთ თვალთმაქცობას, ? ბოსებო, ნუთუ ხელფასს თანამშრომლებს ერთ ადგილას ჯდომაში უხდით? გაუშვით რა სახლში, იქ დასხდებიან. თქვენ კი შეძლებთ, რომ კაბინეტებში თქვენს დიდ ბრტყელ ეკრანებზე პორნოს უყუროთ.

გულის სიღრმეში ჩვენ ყველას გვირჩევნია, რომ უსაქმურები და ბედნიერები ვიყოთ, ვიდრე საქმიანები და უბედურები. ამაზე მეტად რიგით მოქალაქეს მხოლოდ სექსი და სენდვიჩები უნდა.  მთელი ცხოვრება ხომ იმისთვის ვმუშაობთ, რომ როგორმე უსაქმურობა დავიმსახუროთ. რაც შემეხება მე.. მე უბრალოდ გამიმართლა,  რადგან მაქვს თავისუფალი სამუშაო გრაფიკი და ლეგიტიმური უფლება, დედაჩემს ენა გამოვუყო, როცა სამსახურში მიდის.

მოდი და ნუ იქნები ბედნიერი. მით უმეტეს, რომ  ამასობაში ,,ფუტურამას“ ბოლო სერიაც ჩამოიწერა.

და თქვენ როგორ სამსახურზე ოცნებობთ?