ვერაფრით ვიგებ, დილის 5 საათი ღამეა თუ დილაა. ბოლოს ასე გადავწყვიტე: თუ სინათლეა, მაშინ დილაა და თუ არაა სინათლე, მაშინ არის ღამე. გამოდის, რომ ახლა ღამეა.
ვზივარ კომპიუტერთან (მაგრამ თქვენ რომ ამას წაიკითხავთ, აღარ ვიჯდები) და ვოცნებობ შოკოლადის ნაყინზე. აი, ასეთზე
მაგრამ ნაყინი აუსრულებელი ოცნებაა. იმიტომ, რომ ანინა შემძულდება, ახლა რომ ავდგე და გემრიელი ნაყინი შევჭამო. თან, ეს საკუთარი ნებისყოფის უპატივცემულობაა. არ შეიძლება მრავალსაათიანი შრომა და ფეხით ხანგრძლივი სიარული სპონტანური სურვილის გამო ჩაყარო წყალში.
ოდესმე თუ გავხდები ლამაზი და ტანწერწეტა, თქვენ გეცოდინებათ, რომ ეს ყველაფერი დღეს დაიწყო (ამაღამ, ამდილას. ჰუ ქეარზ)
პ.ს. უძილობაც და შიმშილიც ნარკოტიკებია და ახლა ორივეს ზემოქმედების ქვეშ ვიმყოფები ❤
ანინას ბლოგი 