არ ვიცი, არის თუ არა რაიმე კავშირში ბლოგზე აქტივობა ცხოვრებაში წარმატება-წარუმატებლობასთან, მაგრამ რაც პოსტი აღარ დამიწერია, რამდენჯერმე მომინდა მტკვარში გადახტომა. ხდება ხოლმე. გიჟური დღეები მაქვს. ასე თუ ისე, საკითხის ყოველხრივ განსჯის შემდეგ დავასკვენი, რომ თვითმკვლელობა უნდა იყოს მხოლოდ ჰიგიენური, ასე რომ, მტკვარიც და საფეთქელში ტყვიის დახლაც ეგრევე გამოირიცხა. დარჩა ჭაღზე თავის ჩამოხრჩობა და დიდი დოზით აბების მიღება. ხოდა, ამჟამად სწორედ ამ ორ ვარიანტს შორის ვმერყეობ.
საქმე ისაა, რომ თავი ლიტერატურულ ნაწარმოებში მგონია: აღმასვლები, დაღმასვლები, ეროტიკული სცენები, იმედგაცრუებები და სადღაც პერსპექტივაში არსებული კეთილი დასასრული. სრულიად მოულოდნელად მივხვდი, რომ სწორედ ესაა ცხოვრება და არა ფსიქოტროპული აბებით ან სასმელით გაჭყეპა და კაიფში ინსპირაციების დევნა. ახლა გაცილებით მეტს ვამჩნევ, ვიდრე ვამჩნევდი. ყველაფერი კი იმის დამსახურებაა, რომ აღარც კი მახსოვს, როდის დავლიე ,,არაფხიზელი საშუალებები” ბოლოს.
ანინას ბლოგი 