ეს არის საკონკურსო პოსტი
დეტექტივები დიდად არ მიყვარს. არც სქელი წიგნები, მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ ,,გოგონა დრაკონის ტატუთი” ერთიცაა და მეორეც, მე მაინც ძალიან მომეწონა.
უცნაურად კარგი წიგნია. ცოტათი ჯადოქრული. მე ჯადოქრულს ისეთ წიგნებს ვეძახი ხოლმე, თავს რომ არ განებებენ, სანამ ბოლომდე არ წაიკითხავ. ,,გოგონა დრაკონის ტატუთი” კი ძნელია, ამ კატეგორიას არ მიაკუთვნო. მის გამო ორი კვირის განმავლობაში ავტობუსში ბილეთის აღება მავიწყდებოდა, ღამე_ დაძინება არ მინდოდა და დილით_ ლექციებზე მაგვიანდებოდა.
უნდა ვაღიარო, რომ ჯადოქრობის საიდუმლო წიგნის სიუჟეტში უფროა, ვიდრე მწერლის ენაში. სტიგ ლარსონი სადად წერს, სავსებით ჩვეულებრივად და მთავარ ფსონს აშკარად ამბავზე დებს.
სიუჟეტი ასეთია:
ანინას ბლოგი 