10 რამ, რაც…

10 რამ, რაც ნერვებს მიშლის

1. ჩემი ტელეფონის ელემენტი
ანდროიდიანი ტელეფონები საქს. სულ რომ არ შევეხო, მაინც დღეში ორჯერ ჯდება
2. წარბები
მძულს გაკეთების პროცესი, რადგან მტკივნეულია. მძულს, რომ მერე ისევ იწყებს გაზრდას და ისევ გასაკეთებელი ხდება
3. ადამიანები, რომლებიც პრინციპებს უსირცხვილოდ იცვლიან
არ ვიცი, რატომ ჰგონიათ, რომ გარშემო ყველას ცუდი მეხსიერება აქვს
4. ბიჭები, რომლებსაც უსაფუძვლოდ მაღალი თვითშეფასება აქვთ
შეხვედრაზე უარს რომ ეუბნები და გპასუხობენ: შენთვის გითხარი, თორემ მე არც გოგოები მაკლია და არც სექსი.
5. მძღოლები, რომლებიც  შუქნიშანზე ბოლომდე არ აჩერებენ და მოცოცავენ
წითელზე რომ გადადიხარ და ატყობ, როგორ მოიწევენ შენკენ. ბრრრ
6. გამყიდველები, რომლებიც ღიმილზე გპასუხობენ დაბღვერილი სახეებით
რა ჩემი ბრალია, თუ დღეში უამრავ იდიოტთან უწევთ ურთიერთობა? ამან უფრო არ უნდა ასწავლოთ ხალისიანი მყიდველების დაფასება?
7. მაღაზიები/კაფეები, სადაც ბარათით გადახდა არ აქვთ
კიდევ უფრო ცუდია, თუ ამის გამო შენ გიბრაზდებიან. მე მაქვს ფული, უბრალოდ შენ არ გაქვს მისი მისაღები მოწყობილობა, კიდევ ჩემი ბრალია?
8. ის, რომ ყველი ძალიან კალორიულია.
უსამართლობაა, როცა ასეთი გემრიელი რამე არის კალორიული. შეცდომაა.
9. წიგნები, რომლებსაც სიუჟეტში ხარვეზები აქვთ
არ შეიძლება, რომ წიგნში რომელიმე პერსონაჟის ბედი გაურკვეველი დარჩეს. კითხვას დაასრულებ და მერე ტვინი გე**ვნება ხარვეზებზე ფიქრით.
10. ოთხშაბათი დღე
ორშაბათზე მეტად ოთხშაბათი მაწუხებს. თითქოს დიდი ხანი გავიდა კვირის დაწყებიდან, მაგრამ პარასკევამდე ჯერაც შორია.

არაგანსაკუთრებული გოგოები

ამ დღეებში რამდენიმე  მელოდრამას ვუყურე. იმიტომ, რომ ჩემი ქინდლი უკვე მეორედ გაფუჭდა, ხოლო ახალი არაელექტრონული წიგნების ყიდვას ხელფასამდე ვერ მოვახერხებ. ამიტომაც ვზივარ და ვუყურებ ადვილად პროგნოზირებად ამბებს სიყვარულზე. აი, ბიჭი, რომელსაც კარგი იუმორის გრძნობა აქვს, უამრავი გოგო ჰყავს და უზრუნველი ცხოვრებით ცხოვრობს. აი, გოგო, რომელიც უცნაურად იცვამს, ბევრს მუშაობს  და ბიჭებს ზედაც არ უყურებს. მათ ერთმანეთი უნდა შეუყვარდეთ, ოღონდ თავიდანვე არა. ეს ამბავი სუპერ-გოგოზე და სუპერ-ბიჭზეა. მეც, ისევე როგორც მელოდრამების სხვა მაყურებლებს, სიყვარულის დაუჯერებელი ისტორია მჭირდება. რეალური რილეიშენშიფები, სადაც გოგოებს სხვა ეტაპზე გადასვლა ეჩქარებათ, ხოლო ბიჭები საცვლებს იშვიათად იცვლიან, ცხოვრებაშიც მყოფნის. სწორედ ამიტომ, მთავარი გმირები მელოდრამებში ჩვეულებრივ ადამიანებს არ ჰგვანან. გოგოს მხოლოდ სექსზე დაფუძნებული ურთიერთობა მოსწონს და სითბოს ნებისმიერ გამოვლინებაზე აგრესიული რეჟიმი ერთვება,  სიტუაცია ხანდახან ძალიან კომიკურიც კი  ხდება. ასეთმა სუპერ-გოგომ შეიძლება სილა გააწნას ბიჭს ყვავილების ჩუქებისათვის, რადგან ეს საქციელი სექსზე დაფუძნებულ ურთიერთობაში ვერ თავსდება. ბიჭი კი, რომელიც ადრე ქალების გულთამპრყრობელი იყო, ახლა თავითაა გადაშვებული მონოგამიურ ურთიერთობაში და ცდილობს, ამ განსაკუთრებულ გოგოს როგორმე თავი შეაყვაროს. ბოლოს ყინული დნება, გოგო როგორღაც გადააბიჯებს წინა ურთიერთობებისგან დარჩენილ ტრავმებს და სუპერ-ბიჭს სიყვარულში გამოუტყდება. და ისინი ცხოვრობენ ტკბილად და ბედნიერად, სანამ ტიტრები არ ჩამთავრდება.

1 კარგი დღე

არსებობს გადასარევი დღეები

• როცა იგებ, რომ ვიზა ჩაგირტყეს
• ხელფასი გერიცხება
• დასასვენებლად მიდიხარ
• დაბადების დღე
• ახალი წელი

არსებობს საშინელი დღეები

• ცუდი ვარცხნილობის დღეები_/როცა თმას ვერაფერს უხერხებ/
•  ცარიელი ტანსაცმლის კარადის დღეები_/როცა  ყველაფერი ან გასარეცხია ან ახლა შრება/
• წითელი დღეები
•  გამოცდის დღეები
• ა.შ

და კიდევ  კარგი დღეები.  ასეთ დღეებს მეტი შანსი აქვთ, ცუდ დღეებად გადაიქცნენ, ვიდრე გადასარევ დღეებად, მაგრამ ასე თუ ისე, ისინი მაინც არსებობენ

ღამურები

ჩემი გაძლება ღამღამობით, ძილისწინ რთულია.  დღის განმავლობაში დაგროვილი უარყოფითი ემოციები რატომღაც ერთად მაწვება და როცა თვალებს ვხუჭავ, ღამურებად გარდაიქმნება.  ერთ ღამურას ჰქვია ,,ჩემი მომავალი” და ის დაფრინავს სადღაც ძალიან ღრმად, კეფასთან და მის დასანახად თვალებს შიგნით ვერ ვაბრუნებ.  კიდევ ერთ ღამურას ჰქვია ,,პრობლემები საკუთარ თავთან” და ის უკვე კარგა ხანია ერთსა და იმავე რამეებს წრიპინებს. კერძოდ იმას, რომ სიყვარული მაჩლუნგებს, რომ სიყვარული მხდის არაპროდუქტიულს, დაუცველს და ყველაფერს, თავისუფალის გარდა.  კიდევ ერთ ღამურას ჰქვია ,,უფულობა” .. არა, არა, რა ერთს. ზემოთჩამოთვლილი 2 ღამურის გარდა ყველა ღამურას ,,უფულობა” ჰქვია.

დაიკიდე

by lasharela

WOW, არც მეტი და არც ნაკლები,  ანინამ საკუთარ ბლოგზე (რომელიც თურმე  უფრო მეტად უყვარს, ვიდრე ეიფელი) წვდომა მომცა და მითხრა _  რაც გინდა, დაწერეო. ეს დიდი პასუხისმგებლობაა ჩემთვის-მეთქი , _ ვუთხარი.  დაწერო მწერლის პირად ბლოგზე _ არც ისე იოლი საქმეა. –  არ გამოგივა და გაა@ვამო – აი ასე მარტივად, მაგრამ მაინც დამამშვიდა ანინამ.

შეგრძნება ისეთია, თითქოს შენთვის უცნობ ლაბორატორიაში დიდ სამართავ პულტთან დაგაყენეს და გითხრეს : რაც გინდა, გააკეთეო. უყურებ დიდ მონიტორებს, უამრავ მოციმციმე ღილაკს.  გინდა რომელიმეს დააჭირო მაგრმა რაღაცნაირად ღელავ, თუმცა ქვეცნობიერად იმედს იტოვებ, რომ რაიმეს იმავნებლებ, რომელიმე რეაქტორს გააქტიურებ და განგაშის სიგნალი საშინელიც ჩაირთვება.

როგორც წესი, ასეთ დროს ყველაფერი პირიქით გამოდის. რაც უფრო მეტად ღელავ აუდიტორიის წინაშე გამოსვლისას, უფრო  ცუდად ამბობ სიტყვას. რაც უფრო მეტად ცდილობ რომ გამოგივიდეს საქმე, მით უფრო ცუდი შედეგები გაქვს.  ანინას მკითხველს გული რომ არ დაწყდეს, ბარემ აქვე ვიტყვი  _ რაც უფრო მეტად გინდა, რომ გოგომ მოგცეს, მით უფრო ნაკლებია შანსი, რამდენიმეწუთიანი ჰორმონალური ქაოსის შემდეგ  ჰკითხო _ „მოგეწონა“?

ყველაზე კარგად კი დაძაბულობის მოხსნას მაშინ ახერხებ, როდესაც ყევლაფერი გბეზრდება. რადგან როდესაც რაიმე გბეზრდება, გკიდია და თუ გკიდია,  ესე იგი, თავისუფალი ხარ.

ჩემი ყოფილი შეყვარებული გამოსირდა

თუ ოდესმე შეხვედრილხართ გოგოს, რომელიც ამბობს, ჩემს ყველა ყოფილთან ვმეგობრობო, არ დაუჯეროთ. ეგეთი კარგები რომ ყოფილიყვნენ, კი არ დაშორდებოდა. მას უბრალოდ იმის თქმა სურს, რომ ყოფილებთან არ ჩხუბობს და თუ ქუჩაში გადაეყარა, თბილად მოიკითხავს. ეგ მეგობრობა არაა. მე ზუსტად ეგრე ვხვდები ჩემს ყოფილ მეზობლებსა და პარალელურ კლასელებს. რომ არ ვხვდებოდე საერთოდ, არც მაგით შევწუხდებოდი. მაგრამ თუ ყოფილის ნახვა საშინლად არ გინდა, ეს უკვე სხვა საქმეა. თუ რუსთაველზე ორიოდე ნაბიჯის გავლას თავს მხოლოდ იმიტომ არიდებ, რომ გეშინია, თვალი არ მოგკრას.. საუბარიც ზედმეტია. შენი ყოფილი შეყვარებული სირია.