ინტერნეტ-წიგნები | Librivivi.ge

როცა დიდხანს არ ვწერ, მინდა ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ დაწერილი  პოსტი გამორჩეული იყოს ხოლმე.
ხანდახან ეს გამორჩეული ამბები პირდაპირ ხელებში მიცვივა, ხანდახან კი მოსვლას აჭიანურებს და მეც ვიჯერებ, რომ ჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთივით მოსაწყენია.
არადა, სულაც არაა მოსაწყენი:

• მე მყავს  თავზეხელაღებული მეგობრები, რომლებსაც ერთი სული აქვთ, როდის გამხვევენ შარში.
• მე მესიზმრება უცნაური სიზმრები, რომელთა გამოც ძილი ასე ძალიან მიყვარს.
• და მე მაქვს საქართველოში ყველაზე საინტერესო სამუშაო, რომლის დამსახურებითაც ჩემი საყვარელი მწერლების ნაწარმოებებს ყველაზე ადრე ვკითხულობ.

სამუშაოში librivivi.ge-ს ვგულისხმობ. ეს არის საიტი, რომელიც არც ისე დიდი ხანია გაეშვა და მიზნად ისახავს, მწერალსა და მკითხველს ცხოვრება გაუადვილოს. მწერალს ამ საიტის მეშვეობით შეუძლია ყველაზე ადვილად მიიტანოს საკუთარი ნაწარმოები მკითხველებთან, მკითხველები კი მიზერულ ფასად კითხულობენ წიგნებს, რომლებიც სპეციალურად მათთვის იწერება.

როგორ კვდებიან ბლოგები

ახალი ბლოგი მაქვს. არც ამ ბლოგის დამატებაა, არც ამ ბლოგის მეზობელი, არც ამ ბლოგის კონკურენტი. უბრალოდ, ახალი ბლოგია სოციალურ საკითხებზე და ერთი საინტერესო პროექტის ფარგლებში არსებობს(დემოკრატიული ღირებულებები ქართულ მწერლობასა და სიტყვიერებაში).  თითქმის ყოველდღე უნდა ვწერო და ჯერჯერობით ვასრულებ კიდეც ამ მოთხოვნას. ყოველ საღამოს ვფიქრობ კონკრეტულ თემაზე და ახალ პოსტში ხან ვრცლად განვიხილავ, ხანაც ზედაპირულად. რაც მთავარია, ვცდილობ, დღე არ ჩავაგდო.

არადა, როგორ ვიყავი დარწმუნებული, რომ წერისთვის არც დრო მქონდა და არც ხალისი. თურმე მქონია.. და სულ ტყუილად ვწუწუნებდი მკითხველებთან, რა ვქნა, საქმეები თავზე მაყრია-მეთქი. არა, საქმეები მართლაც თავზე მაყრია, მაგრამ ხელები ხომ თავისუფალი მაქვს (:დდ).  ასე რომ,  უბრალოდ უნამუსო ვარ. გული მეწურება, როცა წარმოვიდგენ, რამდენი ვიზიტორი მეყოლებოდა, აქაც რომ ყოველდღე ვწერდე.

100 სიტყვიანი კონკურსის შედეგები

რამე წყევლა უნდა მოვიფიქრო, რომელიც მაშინ ამოქმედდება თუ სამ დღეზე მეტ ხანს გავქრები ბლოგიდან.. აი, მაგალითად, რა კარგი იქნება, სლოკინი  რომ დამეწყოს და მანამდე არ გამიაროს, სანამ ახალ პოსტს არ გამოვაქვეყნებ.  ან ქავილი, ან ლომკა, ან რამე მსგავსი…

აი, დღეს უკვე ძალიან ვბრაზობდი საკუთარ თავზე, კონკურსების შედეგებს აქამდე როგორ არ მივხედე-მეთქი. არადა, სად გაიქცევი : ]

აი, ნაშრომების სია:

მოიგე წიგნი

ამ დღეებში ძალიან კეთილი ვარ:  უსინათლოებს გზის გადაკვეთაში ვეხმარები, შეყვარებულებთან დაშორებულ სიმპატიურ ბიჭებს შებმის ნაცვლად  რჩეულებთან ვარიგებ :დ, დედას ნაკლებად ვანერვიულებ და ყველა მეილს ვპასუხობ : ] მგონი, ლაიქებიც კი დავარიგე რამდენიმე კონკურსისთვის. ლამის, ფარმვილის თამაში დავიწყო და ყველას გაჩუქოთ თითო ძროხა :დ

მაგრამ თუ საუბრის სერიოზულ რეჟიმში გადავალთ, გეტყვით, რომ ძროხას მაინც წიგნი ჯობია. თუ, რა თქმა უნდა, კითხვა გიყვართ. დაახლოებით ისე, როგორც მე.. ახლა ქინდლს ვუკვეთავ  და გული ისე მიფრთხიალებს, თითქოს პირველად უნდა ვაკოცო ბიჭს.

ასეთი იდეა მაქვს: 100 სიტყვიანი თხზულებების კონკურსი მინდა მოვაწყო . ბოლოს წაკითხულ წიგნზე ვინც ყველაზე კარგ მიმოხილვას დამიწერს 100 სიტყვაში, ამ საიტიდან 40 ლარის ფარგლებში ნებისმიერ წიგნ(ებ)ს ვაჩუქებ და მერე ყავას/ჩაისაც დავლევთ, თუ სურვილი იქნება : ]

უწიგნ(ურ)ობა

საკუთარ თავს შევამჩნიე, რომ ნელ-ნელა ლაშა ბუღაძეს ვემსგავსები. რა თქმა უნდა, გარეგნულად არა.  პათოსით. ვისაც ლაშას სვეტები წაუკითხავს, კარგად იცის,  რომ იგი ძირითადად იმაზე წერს, რომ მკითხველი არ არსებობს, ხალხი გაუნათლებელია და საერთოდაც, წიგნის კითხვა მხოლოდ ფორმალურად ითვლება კარგ ტონად.

მოდი და ნუ დაეთანხმები ამას, როცა უწიგნურობას ყოველ ფეხის ნაბიჯზე აწყდები.

_მაინც რამდენი წიგნი გექნება წაკითხული?_ მეკითხება ერთი.

მე ჯერ ვიბნევი და მერე ხუმრობით ვპასუხობ: _ 20.

_ ვაჰ, ასე ცოტა? ეტყობა, სქელი წიგნები იყო.

_ კი. ყველა სქელი იყო _ ვეუბნები მე.

და ისიც იჯერებს. იჯერებს აბსურდს, რომ მხოლოდ 20 წიგნი მაქვს წაკითხული, სამაგიეროდ ,,სქელები”.

წლის ბლოგერი

შარშან:

1.

შარშან ამ დროს ბლოგი არ მქონდა, რადგან მეგონა, რომ ბლოგის გაკეთება დიდი წვალება იყო, მიხედვა კი _ უფრო დიდი წვალება. ახლა მგონია, რომ ბლოგის გაკეთება ძალიან ადვილია, მიხედვაც ასევე. გაცილებით რთულია, რომ ვინმეს შენი ნაწერი წააკითხო.

2.

შარშან ამ დროს მეგონა, რომ ბლოგერები ცხოვრებაში წარუმატებელი ადამიანები იყვნენ და საიტებს ამ წარუმატებლობაზე საწუწუნოდ იყენებდნენ. ახლა მგონია, რომ ბლოგერობა არაფერ შუაშია. ზოგადად, ადამიანები არიან წარმატებულები და წარუმატებლები. თუ წარუმატებელ ადამიანს ბლოგი აქვს, რა თქმა უნდა, ბლოგზეც ამ თემას ატრიალებს, თუ წარმატებულ ადამიანს აქვს ბლოგი, მაშინ წარმატებებზე წერს. სხვა საქმეა, რომ ჩვენთან ზოგადად ცოტა ადამიანია წარმატებული თავის საქმეში.

ლიტერატურული ექსპრესი და ლიტერატურული სიმულაცია

ეს სურათი დღეს არ გადამიღია, თუმცა ნამდვილად მე გადავიღე და ნამდვილად ლაშას გადავუღე

თუ გინდა, კარგი ლიტერატორი იყო, უნდა შეგეძლოს წიგნის შესახებ მის წაუკითხავად მსჯელობა, თანაც ისე, რომ ვერავინ შეგატყოს, რომ მხოლოდ ანოტაციას გაეცანი და ერთი-ორ მეგობარს ჰკითხე, ვარგა რამედ თუ არაო?.  და თუ კარგი მწერალი ხარ,  სერიალივით წიგნი უნდა დაწერო_ ანუ ისეთი, მკითხველს რომ ნებისმიერ დროს (ამ შემთხვევაში, გვერდზე)  შეეძლება ჩართვა.

ყველაზე საინტერესო რამეები იმ გვერდზე უნდა დაწერო, რომელზეც წიგნები იშლება ხოლმე ძირითადად.  დაწერე ეროტიკული სცენა ზუსტად იმ გვერდზე,  რომელზეც შენს წიგნს გადაშლის მაღაზიაში შემოხეტებული  პოტენციური მყიდველი და შენ  კარგად გაყიდი პროდუქტს.

ეს ყველაფერი იმიტომ გამახსენდა, რომ დღეს ,,ექს-ლიბრისში”  ლაშა ბუღაძის წიგნის, ,,ლიტერატურული ექსპრესის” განხილვაზე ვიყავი.

პროვინციალიზმი ქართულ კრიტიკაში და დეისაძის სასამართლო პროცესი

ერეკლეს წიგნზე ძალიან ბევრი რამ ითქვა, თუმცა მე ერთი სტატიაც კი არ წამიკითხავს, სადაც ნორმალურადაა გაკრიტიკებული ეს კრებული. არადა რამდენი რამეა სათქმელი ლიტერატურული კუთხით, რა ადვილად შეიძლება ერეკლეს ლიტერატურული ხარვეზების დაჭერა და მსჯელობის განზოგადებაც. მოკლედ, ქართველმა კრიტიკოსებმა, თუ ისინი საერთოდ არსებობენ, მსუყე საკბილო გაუშვეს ხელიდან.

ერთ-ერთი პირველი გამოხმაურება კრებულზე ,,ტაბულაში” დაიბეჭდა. /ეს სტატია შეგიძლიათ იხილოთ აქ, თუ უკვე დამიმეგობრდით ფეისბუქზე/   ძალიან მომეწონა, დახვეწილი იყო, გონივრული, ინფორმაციასაც აწვდიდა მკითხველს.  ეს არ იყო რეცენზია, რა თქმა უნდა, ,,ტაბულას” ფორმატის გამო, თუმცა ჩემი აზრით, ამაზე უკეთესი არც არაფერი დაწერილა მას შემდეგ.

ამას მოჰყვა აზრები.გე-ზე  ლევან შატბერაშვილის სტატია. რომელსაც გამუდმებით მიციტირებდნენ და მიციტირებდნენ, ლინკი კი ყველგან გადმოჰქონდათ, სადაც კი კრებულის სათაურს დაინახავდნენ. არადა სტატია დილეტანტურად იყო დაწერილი და მე გავიფიქრე, რომ მსგავსი სტატიების განთავსება მკითხველის უპატიცემულობაა. ამაზე თვალს დავხუჭავდი, სტატიაში ტყუილები რომ არ მეპოვა.  თუ თქვენ ჯერ ამ პოსტში  განთავსებულ  პირველ ლინკს გაეცნობით, მერე კი _ მეორეს,  ტყუილების შემჩნევა არ გაგიჭირდებათ.

,,საიდუმლო სირობა” და სირული ორშაბათი

ორშაბათები არ მიყვარს, თუმცა დღევანდელი ორშაბათი უფრო არ მიყვარს, ვიდრე ნებისმიერი სხვა.  დღეს ილია ჭავჭავაძის უნივერსიტეტთან გაიმართა აქცია, რომელიც თავისუფლად შეიძლება მივიჩნიოთ ბოლო დროის ყველაზე მნიშვნელოვან ,,კულტურულ” ღონისძიებად. მართლმადიდებელ მშობელთა კავშირის წევრები პოლიტიკოსებთან ერთად აპროტესტებდნენ ერეკლე დეისაძის წიგნს, ,,საიდუმლო სირობას”. აბა თუ მიხვდებით, რას მოითხოვდნენ ისინი?! ტირაჟის ამოღებას?_ არა. გამომცემლობისაგან ბოდიშის მოხდას?_ არა.  ახსნა-განმარტებას? არამც და არამც. ისინი მოითხოვდნენ ილია ჭავჭავაძის უნივერსიტეტის რექტორის, გიგი თევზაძის გადადგომას.

საინტერესოა, რა დააშავა გიგი თევზაძემ, რომელმაც ისიც კი არ იცოდა, რომ  ,,საიდუმლო სირობის” პრეზენტაცია ,,ლიგამუსში” უნდა გამართულიყო.  ამაზე ერთმნიშვნელოვანი პასუხი აქციის მონაწილეებსაც კი არ ექნებათ, მაგრამ დასაწყისისთვის გავარკვიოთ ის, რომ ლიტერატურა დღევანდელ მოვლენებთან არაფერ შუაშია. იმ ადამიანთა უმრავლესობას, ვინც მიტინგზე იყო შეკრებილი,  ისიც კი არ ეცოდინებოდა, რამდენი მოთხრობაა შესული წიგნში. მათ შეუძლებელია უყვარდეთ ლიტერატურა, რადგან კითხვა იმდენად ათავისუფლებს გონებას ჩარჩოებისაგან, რომ რწმენის მახინჯი ფორმებისათვის იქ ადგილი აღარ რჩება.

შეჯამება: სტატები

თვე-ნახევარია, რაც ბლოგი მაქვს. ამ წინადადებას წინ თუ დავამატებ სიტყვას ,,ჯერ”, იგი პრეტენზიული, თავის გასამართლებელი  და ამბიციურიც შეიძლება აღმოჩნდეს. ამიტომაც სჯობს  ასე: თვე-ნახევარია, რაც ბლოგი მაქვს. გარდა პოსტების წერისა, სხვა ბლოგებზე ბოდიალიც დავიწყე. ვბოდიალობ  და ვაკვირდები, რა არის და როგორ არის. არის ბლოგები, რომელთა დათვალიერებაც გულს მიხეთქავს; დახვეწილი დიზაინი, ვიდჯეტ-გაჯეტების მთელი წყება,  მუდმივი მკითხველები, აქედან_ სტაბილურობაც. ამის მისაღწევად მე, ალბათ,  წლები დამჭირდება.. მოკლედ, ახალბედა ვარ, ახალბედა. თუმცა ამასაც აქვს თავისი პლუსები _ ახალბედებს  უმართლებთ პოკერში, კიდევ  ნარდში და ხანდახან სიყვარულშიც. როგორც ჩანს,  ახალბედებს ბლოგინგშიც უმართლებთ. თავად განსაჯეთ : )

რა პატივია ასეთი ბლოგების გვერდით და წინ ყოფნა : ) (იშ, ყვავა)