პრელუდია

_მთავარი ამბებია. ცხოვრებაშიც, მუსიკაშიც და ლიტერატურაშიც. გიფიქრია, რატომ  არის ხოლმე რთული ასაკობრივი სხვაობის მქონე ადამიანების ურთიერთობა? იმიტომ, რომ ერთ-ერთს გაცილებით მეტი აქვს მოსაყოლი, ვიდრე მეორეს. ერთი ყვება, მეორე უსმენს და ასე გრძელდება, სანამ არ მობეზრდებათ. ხანდახან ყველაფერი კარგად მიდის, მაგრამ ეს მხოლოდ იმას ნიშნავს, რომ  რომელიმე მათგანს ასაკისთვის შეუფერებელი რაოდენობის ამბავი აქვს დაგროვებული: ან ჩვეულებრივზე მეტი, ან ჩვეულებრივზე ნაკლები. ამიტომ, ჩემო კარგო, თუ გინდა, რომ დიდ ბიჭებს მოეწონო, დროსთან შედარებით სწრაფად და ბევრი უნდა იცხოვრო, _ამბობს  ლანა და  სულ ოდნავ მიღიმის.

როიალიდან რამდენიმე წუთის ამდგარი ვარ, მაჯა უსიამოვნოდ მიხურს და ერთი სული მაქვს, როდის ჩავიყვან ბოლომდე  ლანას უგემურ ყავას. მაინც რა ყავაა, ,,პელე“? ასე მგონია, რომ თითოეული წვეთი მკლავს. ალბათ, იმავეს გრძნობს ცხენი სიგარეტის მოწევისას. აღარ მინდა ლანას მოსმენა. სიამოვნებით ვეტყოდი, რასაც ვფიქრობ და გავაჩუმებდი. ვეტყოდი, რომ ცხოვრება როიალის თავზე დაწყობილი ფაიფურის სპილოების ყურება და კონსერვატორიის კუანა დეიდებთან ჭორაობა არაა.  ბოლოს კი დავამატებდი, რომ მას მართლაც რო ესმოდეს რამე, 38 წლის ასაკში მარტო არ იქნებოდა..

ბელგიური შოკოლადი

ეს პოსტი (მოთხრობა) რომ გაიგო, ჯერ ეს უნდა გქონდეს წაკითხული.

შიში

ჩემს ყველა ბიჭს ერთნაირი შიში სტანჯავს. ეშინიათ, რომ ერთხელაც ავდგები და  დავწერ მოთხრობას, სადაც ყველას თავისი სახელითა და გვარით მოვიხსენიებ. შედეგად, საკმარისია ვინმემ ყურის ბიბილოზე მიკბინოს, რომ ამას აუცილებლად მოაყოლებს ფრაზას: ,,ოღონდ  ჩვენში დარჩეს, ხო?.. არ გვინდა ბლოგი და რაღაც”. ამის მერე მეც ყველანაირი სურვილი მიქრება, რომ რამე ისეთი გავაკეთო, რის დამალვასაც აზრი ექნებოდა. ბოლოს ასეთი შემთხვევა ერთ-ერთ ბარში მოხდა. ვუყურებდი ერთ მიმზიდველ ბიჭს, რომლის სახელიც არ მახსოვდა. ვუყურებდი თვალებში და ტუჩებზე მონაცვლეობით და ზუსტად მაშინ, როცა მისკენ გადავიხარე, მან თქვა: ,,მგონია, რომ ამას ბლოგისთვის აკეთებ“. ცოტა ხანი მის სიტყვებს ვაცნობიერებდი (მთვრალზე ეს კიდევ უფრო რთულია) და ამ დროს ტუჩებზე მისი შეხებაც ვიგრძენი. ზუსტად მაშინ, როცა მისი ენა ჩემს ენას შეეხო, მე გამახსენდა, რომ ჩემს დომეინს პრობლემები აქვს.

_ რამე მოხდა?

_ პრინციპში არაფერი, თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ სირი ხარ.

_ რატომ?

_ შენც იცი. დეტალები შეგიძლია ჩემს ბლოგზე იხილო.

_ კარგი რა. ამას არ იზამ.

_ ვიზამ და თან ისე, რომ გეტკინება და გესიამოვნება.

_ ვიცოდი, რომ  დამპალი გოგო იყავი.

_ დიდი ამბავი. ეგ ყველამ იცის.

მუმიის დაბრუნება

ანინა მოკვდა. გაუმარჯოს ნინოს_ დაწერა უცნობმა იუზერმა ჩემს ბოლო პოსტზე. შემოვედი ბლოგზე და აღმოვაჩინე, რომ მოვმკვდარვარ და ბლოგიც ცოცხალ-მკვდარია. დავიბენი, მაგრამ მალევე მივხვდი, რაცუნდა მექნა მუმიასავით უნდა დავბრუნებულიყავი, იმ განსხვავებით, რომ მუმიას სახის კანი არ უვარგა : ) მოგენატრეთ? მე კი. საკმაოდ.

მთელი ამდენი ხანი ვისვენებდი, ეს პირობითად. სინამდვილეში, დიდად არც დამისვენია, თუ ჩემ მიერ ნათარგმნ გვერდებსა და წაკითხულ წიგნებს გადავხედავ. ჰო, კიდევ რამდენიმე მოთხრობაც დავწერე, დეზლი : ) ვიცოდი, რომ პირველი პოსტის დაწერა ზუსტად ისე გამიჭირდებოდა, როგორც ახლა მიჭირს. იქნებ სჯობდა, რამდენიმე წუთის წინ ნანახ  ქართულ პორნოზე მეთქვა რამე?

დილის ეროტიკა

სადაცაა, გათენდება. ვცდილობ, არ ვიფიქრო ხვალინდელ კოლოკვიუმზე მეგრულ ენაში, არც იმაზე, რომ არ მიყვარს ასეთი ჩემი თავი. მირჩევნია, ვეძებო და დავათვალიერო სურათები, ვუყურო ძალიან ძველ ფილმებს და ველაპარაკო სკაიპის რადიოაქტიურ იუზერებს (მათ, ვინც მწვანედ ანთია). საწოლთან მიდევს ეულბეკის ,,პლატფორმა”, მაგრამ იქით არ ვიყურები. ახლა რომ კომპიდან ავდგე და კითხვა დავიწყო, უელბეკიც შემძულდება და წიგნებიც. ხვალ დავამთავრებ, მიშელ.

ჰო, აი კიდევ რა. მე მაქვს Ipod touch, რომლის პაროლსაც ახლა ტვინის ჭყლეტით ვიხსენებ. თუ ვერ გავიხსენე, მერე რა უნდა ვქნა, არ ვიცი. პაროლი კი იმ ერთადერთი მიზეზის გამო დავადე, რომ  მასში ჩაყრილი სურათების ჩვენება ყველასთვის არ მინდა. ბევრი ეროტიკაა, ძალიან ბევრიც კი, ხოდა მე რავიცი, ვინ როგორ გაიგებს.

აქ კი, იმედია, კარგად გაიგებენ.

თენდება, ხალხო.

ესეც ერთობლივი საჩუქარი ჩემგან და ლინასგან.

მჭირდება მეტი დრო და საინტერესო ჭერი თავზე

ჩემი ბავშვური საცვლები მას არ მოსწონს. ამიტომ მხდის ასე სწრაფად.

გაიღიმე, მონა!

წარმოიდგინეთ: დედამიწა იღუპება, თქვენ  გარბიხართ  და როგორც კოსმონავტის ბლოგის მკითხველს,  გავალებენ, კოსმოსში წასაღებად   მხატვრობის, ქანდაკების, ლიტერატურის, მუსიკის  საუკეთესო ნიმუშები შეარჩიოთ, რაც შეიძლება ცოტა : )  ადვილი დავალებაა: თქვენ მიგაქვთ დავითი და ვენერა, ჯოისის ,,ულისე” და ჰომეროსის ,,ოდისეა”, ბეთჰოვენის მეცხრე სიმფონია  და მოცარტის რექვიემი. და, რა თქმა უნდა, _   მონა ლიზა და მონა ლიზა, რადგან მისთვის ღირსეულ  მეწყვილეს  ვერ პოულობთ : ) ჩადიხართ. პლანეტა უკვე დასახლებულია. იქ მცხოვრებმა ერთ-ერთმა უცხოპლანეტელმა იცის ინგლისური (კომპიუტერიც) და ახერხებს თქვენთან დაკონტაქტებას. ის  გეკითხებათ, რატომ არის  ის, რაც წამოიღეთ,  კაცობრიობის მართლაც საუკეთესო ქმნილებები.  თქვენ მოკლედ უყვებით ჰომეროსს. ის გაოცებული გისმენთ. აღტაცებულია სიუჟეტის მრავალფეროვნებითა და პოეტის ოსტატობით. მერე ,,ულისეზე” გადადიხართ  და ეუბნებით, რომ ჯოისმა უზარმაზარი სამუშაო შეასრულა, როცა მთელი ლიტერატურის ისტორია ჩაატია ,,ულისეში”, ამიტომაც, თუ სხვა წიგნებს არ წამოიღებდით, ,,ულისე” მაინც მოგცემდათ საკმარის ინფორმაციას მომავალი თაობებისათვის. კარგი იდეაა. პრაქტიკულია. მერე ასმენინებთ ბეთჰოვენს და ეუბნებით, რომ ეს ყრუ კაცმა დაწერა. უცხოპლანეტელი შტერდება. ამის შემდეგ მოცარტი. ისიც ძალიან მოსწონს, ამბობს, რომ ჰარმონიულია. ქანდაკებებზე რომ მიდგება საქმე, ეუბნებით, რომ დავითი მამაკაცის იდეალური გამოსახულებაა , ვენერა კი_ ქალისა. ისიც გიჯერებთ, ოღონდ მას შემდეგ, რაც თვალისმოუშორებლად აცქერდება ვენერას მკერდს. მერე კი მონა ლიზასთან მიდიხართ.