რა მასწავლა “გაჭირვებამ”

ამ პოსტის დაწერა განვადებით გამოტანილი აიფონების სკანდალმა გადამაწყვეტინა. ხომ იცით  რაშიცაა საქმე? სტუდენტებმა  განვადებით შეიძინეს აიფონები, ფული ვერ გადაიხადეს და ახლა ცუდ მდგომარეობაში არიან. ამ ამბავს ბევრი მხრიდან შეიძლება შევხედოთ (მე მაინც “ჯეოსელის” მხრიდან შეხედვას გირჩევდით) .  ფაქტი ისაა, რომ ეს სტუდენტები ეკონომიკური კი არა, ექსისტენციალური პრობლემის წინაშე დადგნენ.  აიფონის ყიდვით მათ იყიდეს ცხოვრების სტილი, რომელსაც ვერაფრით ვერ ამართლებენ. იყიდეს საქმიანი წარმატებული ადამიანის იმიჯი, მაშინ როცა ჯერ-ჯერობით უსაქმურები და წარუმატებლები არიან.  მესმის,  რომ აიფონი მთლად ისეთი ფუფუნების საგანიც არაა, როგორც მაგალითად, იახტა, მაგრამ როცა შენი შემოსავალი ნოლი ლარია თვეში,  აიფონი იახტაცაა და მეტიც.

ეგ არაფერი.  ამ სტუდენტებს აუცილებლად ექნებათ აიფონები ან ახლა, ან მერე. შეიძლება ბევრად უკეთესი ტელეფონებიც კი ჰქონდეთ მომავალში, იმიტომ რომ ეს მათთვის მნიშვნელოვანია. ადამიანებს კი ბევრი რამის გაღება შეუძლიათ იმისთვის, რაც მათთვის მნიშვნელოვანია. კიდევ კარგი, რომ  მე ბევრად იაფი მიზნები მაქვს: კარგი წიგნები, მოხერხებული ჯინსები, საინტერესო მეგობრები. განვადებით გამოტანა არც ერთ ამათგანს არ სჭირდება.

გინების სოციალური ასპექტები

დედაჩემი მასწავლიდა, რომ თუ ბიჭები შენი თანდასწრებით იგინებიან, უნდა ადგე და წამოხვიდე. არის კიდევ ერთი, შედარებით კომუნისტური გამოსავალი: უნდა აუხსნა ბიჭებს, რომ ქალის თანდასწრებით შეგინება უზრდელობაა და დაამატო, რომ არც კაცების თანდასწრებითაა მაინცდამაინც მოსაწონი საქციელი. ამ თემასთან დაკავშირებულ რჩევებს ყოველთვის ვუსმენდი, ვეთანხმებოდი_ პრაქტიკაში არასდროს გამომიყენებია.

მაგრამ ეს მაშინ იყო, როცა გინება ყურში  მხვდებოდა. ახლა აღარ მხვდება და საერთოდაც, ახლა იმას უფრო ვაქცევ ყურადღებას, რომ ვიღაც არ (!) იგინება, ვიღაც ,,ცუდ სიტყვებს” ვარსკვლავების გამოყენებით წერს და ვიღაც ძალიან სენსიტიურია უზრდელობების მიმართ.

ალკოჰოლი

ამ ბოლო დროს, როცა დალევა ყველაზე მოსალოდნელია,  არ ვსვამ ხოლმე და კითხვაზე: გინდა დავლიოთ? სულ არას ვპასუხობ, რაც რბილად რომ ვთქვათ, უცნაურია. უცნაურია იმიტომ, რომ მიუხედავად ჩემი მრავალი მცდელობისა, სასმელი ცხოვრებიდან გამეძევებინა, მაინც ალკო-გოგონად ჩამოვყალიბდი. ახლა კი უბრალოდ უარს ვამბობ. იმის წარმოდგენა მეზარება, რომ უნდა დავლიო.

ცოტა რომ გავაანალიზე ეს სიტუაცია, დავასკვენი: დალევა ორი მომენტისგან შედგება: საკუთრივ დალევა (ანუ ალკოჰოლის მიღება და მოქმედება) და დალევის პონტი (მეგობრები, სიცილი, ,,ტალკაჩის” გადაწოდება-გადმოწოდება, ერთმანეთის სახეებზე კაიფი. დათრობა, უფრო ხმამაღალი საუბრები, გულისრევაც კი აქ  შედის და შეიძლება ოდესმე კარგად გაგახსენდეს). ჰოდა, ეს მეორე და უფრო მნიშვნელოვანი მომენტი საერთოდ აღარ მომწონს, არადა ვგიჟდებოდი ხოლმე. მიუხედავად ამისა, ალკოჰოლზე, როგორც სითხეზე, რომელსაც პირში ისხამ_ მოთხოვნილებას ისევ ვგრძნობ.

რამდენიმე ,,ჩხაკ!” random-shots

დღეს მომინდა უბრალოდ ბოლო დროის  random shot-ები დამედო ბლოგზე. ისეთი სახით, როგორითაც გადავიღე.

1. აგურის სახლი. მე მაქვს აგურის სახლი სოფელში და იქიდან ჩანს მთები. იმ მთებიდან კი ჩემი სახლი არ ჩანს. მთები იმდენად შორსაა და ხედი იმდენად უცვლელია, რომ ხანდახან მგონია, უზარმაზარ პოსტერს ვუყურებ.  მეშლება ნერვები და ვბრუნდები ოთახში. სოფელში მხოლოდ ყავას ვსვამ.

2. კოსმონავტი ცაში. კოსმონავტი ხარ, თუ შენი გვარია გაგარინი, სულ ერთია, შოთა გქვია თუ იური.  მთავარია, გამბედაობა გეყოს და ეშმაკის ბორბალზე აძვრე ისე, რომ ცალ ხელში მეგაფონი გეჭიროს, მერე კი იქიდან კონკურსის გამარჯვებულები დაასახელო. რომ ჩამოხვალ, ხელი გეტკიება, შარვალი დასვრილი გექნება, მაგრამ გაიღიმებ და იტყვი: მერე რა, კოსმონავტი ცაში უნდა იყოს : )

მომეცი ცოტა მეტი კოსმოსი

სიტყვა ,,კოსმოსს”  მე ისე ვხმარობ, როგორც მინდა. თუ ჩემს ბლოგს ხშირად კითხულობთ ხოლმე, გეცოდინებათ, რომ ეს ასეა. ძალიან არ მინდა ამ სიტყვას ერთი კონკრეტული მნიშვნელობა ჰქონდეს ჩემთვის:

1) კოსმოსში ვარ მაშინ, როცა საკმარისად ბევრი მაქვს დალეული (სულ ერთია, რა, ოღონდ არა ღვინო).

2) კოსმოსში ვარ, როცა ვუსმენ duft punk-ის ძველ და კეთილ ვეშებს.