რა ხდება ახლა
2 ოქტომბერია, ანუ არჩევნებმა ჩაიარა. მართალია, ქვეყანა ჯერაც ,,პახმელიაზეა”, მაგრამ შეფასებების გაკეთება უკვე შეიძლება. როგორც ჩანს, დემოკრატიისკენ მუდმივი სვლის რაღაც ეტაპზე, ჩვენ მოვახერხეთ და მივედით დემოკრატიულ არჩევნებამდე. სხვა საქმეა, რომ ყველა ვერ დარჩა ამ ამბით კმაყოფილი. ვერაფერს ვიზამთ. დემოკრატიული პროცესი ადამიანებს აძლევს საშუალებას, აირჩიონ თუნდაც გუბაზ სანიკიძეები, თუკი მართლა ასე ძალიან ეზიზღებათ ნაციონალური მოძრაობა. ადამიანებმაც სამწუხაროდ გამოიყენეს ეს შესაძლებლობა. ,,ქართული ოცნების” გამარჯვებას კი ბონუსად ბევრი იდიოტის შესვლა მოჰყვება პარლამენტში.
რითი დაიმსახურა ,,ქართულმა ოცნებამ” ხალხისგან ასეთი ნდობა? საქმე ისაა, რომ ,,ქართულ ოცნებას” არ დაუმსახურებია ნდობა, უბრალოდ ,,ნაციონალურმა მოძრაობამ” დაიმსახურა უნდობლობა და რადგან ჩვენს ერს რეალურად სულ ორი არჩევანი ჰქონდა, ხალხმა აირჩია 41. რიტორიკამ ,,ოღონდ ესენი აღარ” თავისი გაიტანა. სამწუხაროდ, ეს რიტორიკა უკვე რახანია სრულად განსაზღვრავს ჩვენს არჩევანს. რამდენიმე წელია, ფსონს პოლიტიკური ძალები არა საკუთარ ღირსებებზე, არამედ ოპონენტების სისუსტეზე დებენ. ოპონენტის სისუსტეზე იყო ნაწილობრივ დამყარებული აქამდე ნაციონალური მოძრაობის მომხრეების პოზიციაც ,,კარგი, მიშა არ ვარგა, მაგრამ აბა სხვა ვინ უნდა მოვიდეს?”. როგორც კი ამ კითხვაზე მოიძებნა ანგარიშგასაწევი პასუხი_ ,,ბიძინა”, სიტუაციაც მაშინვე შეიცვალა. ,,ქართული ოცნების” ზოგიერთი მაჟორიტარის გამარჯვებამ კი დამარწმუნა, რომ საერთოდ არ ჰქონდა მნიშვნელობა, ვის წარადგენდა ქართული ოცნება მაჟორიტარად ამა თუ იმ რეგიონში. ხალხმა უბრალოდ ,,ნაციონალური მოძრაობის” წინააღმდეგ მისცა ხმა. პოზიცია, ,,ოღონდ ესენი წავიდნენ და ამაზე უარესი როგორ იქნება” კი უპასუხისმგებლო პოზიციაა. ჩვენ გვავიწყდება, რომ უარესებიც არსებობენ და რაკი გვავიწყდება, ახლა შეგვიძლია გადამოწმება დავიწყოთ.
ანინას ბლოგი 