ყველაფერი

როცა გეღვიძება პირში მკვდარი თაგვის გემოთი და ხვდები, რომ გუშინაც ვერ შეიკავე დალევისგან თავი,

და ,,პახმელია” არის მხოლოდ  სინანული მომხდარის გამო.

როცა გაქვს  წიგნის პრეზენტაცია, რომელზეც პატიჟებ შეყვარებულს

და ვერ პატიჟებ ბიჭს, ვისთანაც წევხარ,

მერე  კი ამ ბიჭის საწოლში ნახევარი საათი ქვითინებ   კედლისკენ შებრუნებული

ის  ხმას არ გცემს.

როცა გაღვიძებენ დილით ადრე სახლში დარეკვით და კითხულობენ იმას, ვინც  არ არსებობს.

და შენ აგინებ მთელი ხმით,

მერე ხვდები, რომ უხეშად მოგივიდა

მაგრამ არ გაქვს ნომრის ჩამწერი, რომ გადარეკო და ბოდიში მოიხადო.

როცა ცდილობ,  არ დაინახონ ბავშვებმა, როგორ  გდიხარ გარეთ ძალიან მთვრალი.

ან როგორ არწყევ,

რადგან გგონია, რომ მხოლოდ მათ შეუძლიათ ქვეყნის გადარჩენა.

როცა ხალხი თვლის, რომ ზედმეტად კარგი მკერდი გაქვს იმისთვის, რომ ჭკვიანიც იყო,

და მთელი ცხოვრება საპირისპიროს დამტკიცება გიწევს,

როცა ვერ შეესაბამები კარგი გოგოს სტანდარტებს

და დედაშენი დასჯის მიზნით ყოველდღე აკეთებს საჭმელს, რომელსაც ვერ იტან.

როცა ახალი წელი მაინც მოდის..

და  შენ ცდილობ, ისე გიხაროდეს,

როგორც ბავშვობაში თოვლიან დილას სკოლაში წასვლა.

როცა რეალურია ყველაფერი, რაც ჭკუიდან გშლის.

შენ ჯდები და წერ, რომ ყველაფერი რიგზეა.

იმიტომ რომ მართლაც ასეა.

პ.ს მსგავსი პოსტი