მე, მარკ ცუკერბერგი

გუშინ დამესიზმრა, რომ მარკ ცუკერბერგი ვიყავი.  მახსოვს, რომ ,,რედიოჰედს”  ვუსმენდი და  ვფიქრობდი იმაზე, გამეუქმებინა თუ არა ჩემი ფეისბუქის გვერდი. დიდხანს ვიფიქრე და ბოლოს  მხოლოდ სტატუსის განახლებით დავკმაყოფილდი: ,,მოწყენილი ვარ, შევ–ი მთელს ფეისბუქს!”  და ეს იყო ჩემი ერთადერთი სტატუსი, რომელიც არავის დაულაიქებია. მახსოვს, როგორი იმედგაცრუებული ვიყავი იმით, რომ რამდენიმე მილიარდი მქონდა, მაგრამ მეც, ისევე როგორც რიგითი იუზერები, ვერაფრით ვერთობოდი და მხოლოდ მთავარ გვერდს ვარეფრეშებდი.

ვიჯექი და ვფიქრობდი იმაზე, თუ რამდენი რამ შემეძლო_ შემეძლო მთელი საიტი წამეშალა და მომდევნო დღეს მსოფლიოში თვითმკვლელთა რიცხვი საგრძნობლად გაიზრდებოდა. მაგრამ ამ შემთხვევაში ალბათ მეც თვითმკვლელთა შორის ვიქნებოდი, რადგან თუ სხვა იუზერებს მეორე, რეალური ცხოვრებაც გააჩნდათ, მე მხოლოდ ერთი ცხოვრება მქონდა: საიტი, რომელიც ,,უფასოა და ყოველთვის უფასო იქნება” ..” მოკლედ, მე ვიყავი მარკ ცუკერბერგი, ხუჭუჭა და მოწყენილი _ ადამიანი, რომელიც ვერასდროს გახდებ(ოდ)ა საკუთარ გამოგონებაზე მნიშვნელოვანი.

უცნაური სიზმარი იყო.  აქამდე  მხოლოდ  მცირეწლოვანი ჩინელი გოგონები მესიზმრებოდნენ ხოლმე. ამ ბოლო დროს კი, რაც ყველა და ყველაფერი ფეისბუქზე ალაპარაკდა, ჩემი სიზმრები ინტერნეტის დამატებებად იქცნენ.  გასაკვირიც არაა, უკვე რამდენიმე გადაცემა გაკეთდა ფეისბუქის შესახებ  და ყველა მათგანში აქცენტები ერთნაირად იყო დასმული:

1) ვართ თუ არა ფეისბუქ_დამოკიდებულები

2) გვვნებს თუ არა კონტაქტი უცნობ ადამიანებთან

3)რამდენ დროს გვაკარგვინებს ფეისბუქზე ჯდომა

4) მოაქვს თუ არა რაიმე სიკეთე ამ სოციალურ ქსელს ..

სტუმრებად_ ფსიქოლოგები და ცნობილი ადამიანები. ისე გამოვიდა, რომ ჩვენი ტელევიზიაც ფეისბუქდამოკიდებული გახდა.. და ამას აღარაფერი ეშველება.

მე კი, როგორც რიგითი ნარკომანი, მივიჩნევ, რომ აბსოლუტურად უშედეგოა დღეს ტექნიკური პროგრესის გაპროტესტება.

როგორც კი კომპიუტერთან მუშაობის უცოდინარი ბოლო ადამიანი მოკვდება, აღარავის მოუვა აზრად, რომ ინტერნეტის მომხმარებაში კაცობრიობის გადაგვარების საფრთხე დაინახოს..

თუმცა, ისეთები მცირე რაოდენობით ყოველთვის იქნებიან, წუწუნს რომ დაიწყებენ:  ,,საინ აუთი” გააკეთეთ და სუფთა ჰაერი ჩაყლაპეთო. თუმცა, მიხვედრაც არ უნდა,  რომ ამ წინადადებასაც   რომელიმე სოციალურ ქსელში დაწერენ.. ადამიანებს კი, რომლებიც დასაშვებზე მეტ დროს ატარებენ კომპიუტერისაგან მოშორებით, შეიძლება ოდესმე ,,რეალობა-დამოკიდებულები” დავუძახოთ. მერე  კი ინტერნეტ-გადაცემებში მოვიწვიოთ ფსიქოლოგები და ვალაპარაკოთ იმაზე, ჯანსაღი მოვლენაა თუ არა, რომ ჩვენს დროში ადამიანი ფეისბუქზე დარეგისტრირებული არ იყოს..

რაც შეეხება სიზმარს,  ბოლოსკენ კოშმარის ელემენტები ჭარბობდა. მოკლედ, დამესიზმრა, რომ  ვიღაცამ კიდევ უფრო მოსახერხებელი და თანამედროვე სოციალური ქსელი გამოიგონა, ვიდრე ფეისბუქი იყო  და ჩემი, მარკ ცუკერბერგის მომხმარებლებიც  რიგ-რიგობით აუქმებდნენ ექაუნთებს. მე კი ვიჯექი, მოწყენილი და ხუჭუჭა და ვიცოდი, რომ ვიქნებოდი უკანასკნელი, ვინც საკუთარ გვერდს წაშლიდა. ასე თუ ისე, ჩასაძირად განწირულ გემს ყველაზე ბოლოს კაპიტანი ტოვებს..