დედა და ლიმონი

ავად ვარ. მახველებს და დილაობით სიცხე მაქვს. ღამე კი ტორტის ნაჭრები მესიზმრება _ თეთრი ტორტის და შოკოლადის ტორტის და მთელი სიზმარი იმაში გადის, რომ არჩევანს ვერ ვაკეთებ. აშკარად სხვანაირი სიზმრები მირჩევნია, მაგრამ როცა სიცხიანი და მშიერი იძინებ, სხვას რას უნდა ელოდო..

დედაჩემი ყველაზე ყველაზე დედა მაშინ ხდება, როცა ავად ვარ. იცის, რომ მის გადამეტებულ მზრუნველობას წინააღმდეგობას ვეღარ გავუწევ და უბრალოდ, დავნებდები. მგონი, ცოტათი ბედნიერიც კი არის ხოლმე, რომ ჩემს ჯიუტობას წელში დრეკს (: )

გუშინაც ეგრე იყო. დედამ შორიდან გამაღვიძა. ეს ნიშნავს, რომ ჩემს მობილურზე დარეკა სამზარეულოდან და მეც თვალები გავახილე. მეორე, რაც მოხდა იყო ის, რომ  მომესმა: ჩაის გიმზადებ. ადექი, ხელპირი დაიბანე.

_ დედა, ყავა მინდა.

_ ავად ხარ და ჩაი უნდა დალიო_ ოდნავ ნაწყენი ტონი მანიშნებს, რომ უნდა შევჩერდე.

_ შაქარი გინდა?

_ არა _ ვითომ არ იცის, რომ შაქრიანს არაფერს ვსვამ.

_ მურაბა?

_ არა _) როდის აქეთ მიყვარს მურაბიანი ჩაი?>

_ ლიმონი?

_ კი _ ლიმონი კაია.

_ ჩაგიწურო თუ ჩაგიგდო?

_ ჩამიწურე და ჩამიგდე! _ უკვე ვბრაზდები.

მერე თავზე მადგება თერმომეტრით ხელში.

_ კაი რა დე. პატარა ბავშვი ხო არ ვარ.

_ პატარა ბავშვი ხარ, სანამ ასე უაზროდ ცივდები.

თერმომეტს მაწვდის. ვიღებ. კიდევ ერთი მითითება: დაფერთხე..

გაბრაზებული ვუყურებ  თერმომეტს  და ვფერთხავ. სიცხეს ვიზომავ. 37.9.

დედას სახე ეცვლება. ეგონა, დღეს ლექციებზე დასწრებას შევძლებდი.

_ მე უნდა გავიქცე_ მეუბნება დედა, _ ბავშვები ბაღიდან გამოვიყვანო (ჩემი დიშვილები ანუ). შენ ჩაი დალიე და არსად არ წახვიდე, იცოდე.  კომპიუტერთან თუ დაჯდები, რამე შემოიცვი. უბერავს მანდ. ხოდა. ტერაფლუ უჯრაშია. სამი მაინც უნდა დალიო. ხველების წამალს მე მოვიყოლებ. გამიჩინე რა საფიქრალი.

_ დედა, რაღაც უნდა გკითხო_ ვამბობ მე და ხუმრობის ხასიათზე ვდგები._ დე, არ დამიმალო. სჯობს, მეც ვიცოდე. ასე რატომ მივლი, ვკვდები?

დედაჩემი ცოტა ხანს მიყურებს  და ამბობს: შტერი ხარ რა.

ცოტა ხანში სახლიდან გადის. მე ხელპირს ვიბან. აბაზანიდან გამოსულს ჩაი  მაგიდაზე მხვდება. ლიმონის ნაჭერს კოვზით ფრთხილად ვიღებ და ვჭამ. ჩაის ხელუხლებლად ვტოვებ. მერე არც ისე თბილად ვიცვამ და გარეთ გავდივარ. შტერი ვარ რა.