ჩემო ჩინელო მეგობრებო

ჩემო ჩინელო მეგობრებო

ჩემი ფრჩხილები ისეთივე  მსხვრევადია, როგორც ჩინური ფაიფური.

და ჩემი თმა_ ისეთი სრიალა, როგორიც თქვენი.

და მე არ ვიცი, როგორ მოკვდა მაო ძე დუნი. ანუ შტერი ვარ.

სამწუხაროა, რომ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ერთმანეთს კვეთს, მხოლოდ ჩვენი ცხოვრებები რჩება პარალელური.

ჩემო ჩინელო მეგობრებო, მე ყოველღამე თქვენი სიზმრები მესიზმრება. – მეორადი მოხმარებისა, როგორც ყოველთვის, ცოტათი უხარისხო. (ზედიზედ ორჯერ თუკი ნახავ, გადაიწვება).   მესიზმრება  შროშანები და აბრეშუმები და პატარამკერდიანი გოგოები და დიდთავიანი რობოტები.  და სულ ეგაა ჩინეთი.

თქვენ კი ალბათ  ხანდახან ხედავთ ნაცრისფერ კორპუსებს ევრაზიის მოწყენილი ქალაქებიდან და ვერაფრით ხვდებით, სად დგანან ისინი.

ამ სიზმრებს მე გიგზავნით. თვის წვიმიან რიცხვებში, როცა ყავასაც წყლის გემო დაჰკრავს. ჩემი ქალაქიც თქვენი სიზმრების ნაწილია _ პატარა, ოთკუთხედი  დასახლება  ხაკისფერი მყრალი მდინარით.

ჩვენთან თქვენზე ამბობენ, რომ თქვენ ჭიანჭველებივით მუშაობთ და  კურდღლებივით მრავლდებით. ნუ გეწყინებათ, ქართველები საერთოდ არ მუშაობენ და მხოლოდ ერთ პოზაში მრავლდებიან.

ჩემო ჩინელო მეგობრებო, მაპატიეთ, რომ თოვლის ბაბუას  საჩუქრები მხოლოდ დიდთვალება ბავშვებისთვის მოაქვს. არადა, მთელი წლის განმავლობაში თქვენ უკეთ იქცევით.

ჩემო ჩინელო მეგობრებო, მაპატეთ, რომ აქამდე არც ერთი ეროტიკული სიზმარი არ გამომიგზავნია. იმდენად ცოტა მაქვს, რომ მხოლოდ საკუთარი თავისათვის მემეტება.

იქნებ რომელიმე შობას გავყიდო ჩემი ჩინეთში აწყობილი კომპიუტერი და ჩამოვიდე თქვენს გასაცნობად.  თქვენ მასწავლით, როგორ უნდა ვუყურო ცხოვრებას ცოტათი ვიწროდ, მე კი გასწავლით_ როგორ დალიოთ ლუდი პირდაპირ  ქილიდან.

ჩემო ჩინელო მეგობრებო. მე უკვე ვიძინებ. გუშინ სიზმარში სიბრძნის კბილი მოვიცვალე, რომელიც არ მაქვს.

პ.ს. თო-ჩინა _ ჩინეთში დამზადებული თოჯინა

ფოტოები მოპარულია ალექსას ბლოგიდან