დიდი ქალაქის მუსიკა ვერტმფრენების მუსიკაა. აქ ყველაფერს ეს რიტმი ქმნის. ამ რიტმში სუნთქავს ნიუ-იორკი. თუ ფანჯრებს დახურავ, ვერასდროს გაიგებ, როდის დაღამდება. ბიოლოგიური საათები მოშლილია. ჩვენ კი, შეწუხებულები ვერტმფრენების ხმაურითა და ყვითელი ტაქსების ხედით, ვსხედვართ ერთმანეთის პირისპირ. მე ვფიქრობ, რომ ოთხშაბათია, საღამო. შენ კი არაფერზე ფიქრობ, გარდა იმისა, რომ არაფერზე ფიქრობ.
შენი აქ ყოფნა ძალზე ძვირია ამერიკული ვალუტით. საათში ერთი ჭიქა წყალი და რამდენიმე ასეული ჩასუნთქვა ჰაერი.
და ყოველი წუთი, რომელსაც აქ ვატარებ, მაბერებს
და ყოველი წუთი, რომელსაც იქ ვატარებ, მკლავს.
და მე ვფიქრობ: ახლა ადგები. შემომხედავ ირიბი მზერით და ასე, შიშველი გახვალ ქუჩაში სასეირნოდ. მე მეშინია, ასეთს გიყურო და
კედლებს მიღმა ვიყურები.
მიკვირს, როგორ შეიძლება მზე ცათამბჯენებიდან ამოდიოდეს.
შენ კი მიდიხარ.
დილა ყოფილა.
ხუთშაბათი.
ანინას ბლოგი 
აი მე კი წამოვწექი (ტანსაცმლიანად) და ველოდებოდი, როდის გამორთავდნენ ტელევიზორს, რომ კვლავ მემეცადინა. თვალი რომ გავახილე 7 იყო დაწყებული.
მას შემდეგ აქა ვააარ :))
დილა მშვიდობისა, ზურ : )
moxibluli var, kargi mizani gaqvs ))..
მომეწონა პოსტი 🙂 მიყვარს ჩემი ბიჭი ტომი და ჩემი გოგო პი ჯეი 🙂